vandaag in sepia - 31 augustus 2008

precies een jaar geleden overleed JMH Berckmans - meer dan een naam was hij voordien nauwelijks geweest - op een enkel artikel en een verhalenbundel in het verre verleden na - maar tijdens enige verdieping in zijn leven & werk - die tot diep in de nacht en verder voortduurde - kwamen er zowaar enkele woorden vrij - die ik bij deze nog maar eens naar boven wilde halen

Een laatste groet uit Barakstad

terwijl de slangen hem niet langer

aan het paradijs deden denken

goot men nog wat astronautenvoer

in zijn strot - twee flesjes voor later

een klop op de borst - het trapportaal

rook naar smetvrees vannacht

door het open raam kroop grauw een kat

& in de verte miauwde een labrador

de rode deur voor eeuwig zwart

Gerard Bilders - Zo ben ik nooit eens gelukkig (schildersdagboek)

Ik was Gerard Bilders in mijn zoektocht naar jonggestorven dichters al eens tegengekomen, maar aangezien ik hem niet op het produceren van gedichten had weten te betrappen, ben ik hem kort daarna weer uit het oog verloren, tot ik vanmorgen het hierbovenstaande boek op de stand van uitgeverij ijzer zag liggen. Bij thuiskomst meteen gaan lezen en al vrij snel was ik verkocht.

Ter introductie even de achterflap:

'Gerard Bilders is als schrijver een natuurtalent. Zwierig zwelgt hij in zijn eigen onheil. Hij blijft zichzelf voorspiegelen als een ongeluksvogel: als hij een paraplu koopt, houdt het voorgoed op met regenen, als hij een zaak in doodkisten wil gaan drijven, stopt de hele mensheid met sterven. Hij zoekt naar bewijzen voor zijn zwartgalligheid. Het schrijven in zijn dagboek verstrekt hem nog enig soelaas. Op zijn drieëntwintigste horen we dat hij hoest en bloed begint op te geven: de zekere tekenen van een naderend einde. Een hopeloos leven, een bijtend boek.' Gerrit Komrij

Zesentwintig jaar oud werd Gerard Bilders (1838-1865) slechts. Maar hoe kort zijn door spleen, tuberculose en twijfel aan eigen kunnen gekwelde leven ook duurde, het was lang genoeg om zijn droom een groot schilder te worden te zien mislukken, en tevens om een dagboek na te laten dat, met de Snikken en grimlachjes van Piet Paaltjens, tot de hoogtepunten van de Nederlandse Romantiek behoort. In sprankelend proza doet de jonge schilder, nu algemeen erkend als voorloper van de Haagse School, verslag van de dagelijkse strijd die iedere aankomende kunstenaar moet voeren, namelijk die om de beheersing van het vak, het vinden van een eigen expressie en het aantonen van zijn maatschappelijk bestaansrecht. Na bijna anderhalve eeuw een obscuur bestaan in de marge van de literatuur te hebben geleid, vindt dit bijzondere egodocument van dit bijzondere dubbeltalent nu voor het eerst zijn weg naar de boekhandel.

Gerard Bilders is als schrijver een natuurtalent. Zwierig zwelgt hij in zijn eigen onheil. Hij blijft zichzelf voorspiegelen als een ongeluksvogel: als hij een paraplu koopt, houdt het voorgoed op met regenen, als hij een zaak in doodkisten wil gaan drijven, stopt de hele mensheid met sterven. Het schrijven in zijn dagboek verstrekt hem nog enig soelaas. Op zijn drieentwintigste horen we dat hij hoest en bloed begint op te geven: de zekere tekenen van een naderend einde. Een hopeloos leven, een bijtend boek. Gerrit Komrij

Wat is het toch een geluk voor personen in mijn gemoedstoestand dat er papier is! Gerard Bilders

meer over Bilders treft men onder andere op de site van het DBNL - waarvoor u enkel even hier hoeft te klikken

weekendbeschouwing

Gisteren met Erik-Jan Harmens, Simon Mulder, Eric van Hoof & Jacqueline Verheijen gedichten voorgedragen in de Hortus Botanicus te Leiden tijdens het rapenburgfestival, nadat Erik het festival had mogen openen op het hoofdpodium. Mooi om hem eens te horen en zien voordragen. Bepaald geen Lowlands, maar ik kan volgens mij namens alle dichters spreken, door te zeggen dat we ons wel vermaakt hebben.



Vandaag de Uitmarkt te Amsterdam, die bij mij doorgaans uitdraait op een hernia en zware poten, zo ook vandaag. Wat mij overigens op begint te vallen is dat ik steeds meer literaire uitgeverijen begin te missen op de boekenmarkt. Mogelijk dat die hun gezicht nog laten zien op Manuscripta maar jammer genoeg kan ik niet op de publieke zondag. Had bijvoorbeeld graag even rondgekeken bij onder andere de Arbeiderspers of Nieuw Amsterdam maar in geen velden of wegen te bekennen, jammer maar daar zal ook wel een reden voor zijn. Maar aan de andere kant had ik dan nog meer mee naar huis moeten sjouwen. Oogst:

* Bob Dylan revisited (13 songteksten in beeld gebracht)
* Sieger m Geertsma - De Tonen van Replica (1999)
* Leo Herberghs - Portret van een landschap (gedichten 1953-1997)
* Seizoen '40-'45 (voetbal tijdens de tweede wereldoorlog)
* Het Verzetsmuseum Amsterdam
* Gerard Bilders - zo ben ik nooit eens gelukkig (schildersdagboek)
* Geest, koolzuur en zijk (Briefwisseling van Erich Wichmann)
* Dichters van de avant-garde - De Moderne Franse Poëzie
* A new Years greeting from Black Sparrow Press 1997 - Bukowski
* The paperback art of James Avati
+ de nodige literaire bladen en aanbiedingfolders.

Er is weer het nodige om naar uit te kijken, zoals de volledige, geïllustreerde en geannoteerde uitgave van de brieven van Vincent van Gogh, Dirk van Hulle - Darwins kladjes, een bloemlezing van avant-gardistische poëzie uit de lage landen, een geschiedenis van dada & natuurlijk de biografie van Reve. Zou ik bijna de debuutroman Levi Andreas van David Pefko vergeten, alwaar ik me eens uitgebreid over in heb laten lichten.

Verder tussen de bedrijven door nog even een voordracht van F.Starik en een voorstelling van een zingende Krijn-Peter Hesselink bijgewoond. Van de eerste binnenkort een nieuwe bundel & van de laatste zowel een nieuwe bundel als zowaar een cd. Meer dan de moeite waard.

En nu lezen.....

dagnotities

we rookten thee

rooibos
omdat het zondag was

het psalmenboekje
tot aan de kaft

want één voet
maakte nog geen grindpad

daar had je
schoenen voor nodig

---

cinema literair - 1984

watch the movie here

dagnotities

slaapzaal (zonder foto)

& wat overbleef
waren pyjama's

---

cinema literair - The Reader (2008)

Naar de roman der vorleser van Bernard Schlink
watch the movie here

dagnotities

mei

nog even
mogen ze
buitenspelen

het slachtvee
in de lentezon

---

& in
de uiterwaarden
graast een koe

---

cinema literair - Jack London (1943)

het zal de bezoeker al wel zijn opgevallen - alhier is het kijken van filmpjes gepromoveerd tot een nuttige tijdsbesteding - onder de noemer cinema literair zal ik in de nabije toekomst dan ook geregeld een film linken - die gebasseerd is op een door mij bewonderd boek of schrijver - eerlijk gezegd zijn er natuurlijk al een paar gepasseerd, maar er zijn er nog genoeg - het is enkel de vraag of ik ze vinden kan - ach - we shall see.

dagnotities

er verschijnen steeds meer
kruizen op de kalender

& ik heb 't hier
al zo moeilijk

---

just another old time favorite - Little Lord Fauntleroy (1936)

dagnotities

er liggen gamba's
op de fruitschaal

& ergens
is het vloed

---

De ene jeugd is de andere niet (nog ééntje dan)

watch hallam foe

dagnotities

augustus

in parijs terwijl 't regent
legt een meisje stukjes glas tot huis
waar ze 's nachts in weg kan dromen

& zowaar

we zien er voor even een grasveld omheen
maar de fles die ooit dak moet worden
is echter & nog steeds niet leeg

(naar de film les diables)

De ene jeugd is de andere niet - three movie tips

watch Juno here




watch hounddog




kon hem even niet op het net vinden, maar zeker de moeite waard

---

dagnotities

geblinddoekt
rolt jouw hoofd
veel beter

zoals een saxofoon
de aftocht blaast

de modder
onder onze schoenen
valt te kneden

maar je spreekt me
telkens tegen

& scrabbelt
in alle ernst

de tijdloze vondst
van kindsoldaat

---

dagnotities

voeten
zweven naakt
tot taal

ik kijk
geen grachtenpand
meer aan vandaag

kinderhoofdjes knikken

& tussen lippen
groeit het mos

Nosferatu (1922)

all animals are equal

Animal Farm the movie

Natuurlijk behoort een ieder het gewoon gelezen te hebben, maar goed ergens zou dat ook voor het bekijken van deze film moeten gelden. En de andere verfilmingen die mogelijk nog ergens over het net, of in ons geheugen rondzweven

---

Robinson Crusoe

Om gewoon eens lekker voor te gaan zitten. vond 13 afleveringen op you tube - dus ik kan er even mee vooruit - en dat in een tempo - zoals je dat vandaag de dag niet meer tegen komt - binnenkort ook dat boek over selkirk maar weer eens ter hand nemen.
Aanspoelen na een schipbreuk - om enkele seconden later met een piekfijn kapsel en dito kostuum door het oerwoud te struinen - heerlijk.

dagnotities

bij de kerk
sloegen we telkens
linksaf het bruggetje over

tegenwoordig Darwinpark

om de eendjes brood te voeren
ouder - dan de verhalen

dat Foekje Dillema
een man zou zijn

& niemand
die aan margarine dacht

---

Foekje revisited

Gedurende het WK Atletiek dat op het moment in Berlijn plaatsvindt, zijn er weer de nodige twijfels gerezen rond de vraag of de 18-jarige Zuid-Afrikaanse atlete Caster Semenya een vrouw is. Het doet denken aan de affaire rond Foekje Dillema in 1950. Andere Tijden Sport maakte hiervan vorig jaar een reconstructie : http://www.docdepot.nl/bekijk-documentaire/100

Opvallend in de docu (voor mij in ieder geval onbekend) vond ik wel een Engelse concurrent uit die tijd, die haar naam continu als dilemma uitsprak - je zou het bijna Freudiaans noemen.

Meer info over Dillema is onder andere terug te vinden op de aan haar gewijde site :
http://www.foekjedillema.nl/index.html

nachtnotities

herinneringen aan een kibbutz in een nog niet vaststaand aantal uiteengereten & bij tijd en wijle ongerijmde kwatrijnen

(4)

Allenbystreet - Tel Aviv

zwevend
tussen vodka & moedertaal
verhaalden zij gepassioneerd
over de vlaktes waar

om in één woordenteug
over te gaan
op de bus van vanmorgen
de file nadien

& het feit
dat hun vaders daar
nooit in hadden gestaan

---

dagnotities

lapland wel
maar niet in foto's

zo scheurde ik
blad voor blad
mijn atlas leeg

tot dat laatste
stipje vader

de index

die men telkens weer
verzweeg

----

Kurt Vonnegut

dagnotities

de titel zou het eigenlijk moeten doen, maar voorlopig zitten we dus nog even zonder

zelfs
de kapucijners

beginnen
hier

met
een
c

---

dagnotities

na afloop
van de oorlog

miste Odysseus
de boot

& schreef naar huis
dat het wel eens
wat later zou kunnen worden
---

shake your tailfeather

dagnotities

kunst

ik kom werk'lijk
niet veel verder

dan
een zadel
&
een stuur

maar
eerlijk
is
eerlijk

ze hangen wel mooi recht

---

dagnotities

ooit stonden de dagnotities voor een proces - voor het streven de flow op gang te houden - maar steeds vaker stagneerde de boel - namen oudere gedichten / aantekeningen het roer over & en gebeurde er dus dagen-, c.q. wekenlang bijzonder weinig tot niets - vandaag de kwaliteitseisen dus even op de plek gelegd waar ooit de plums van W.C.Williams vertoefde & de oude voornemens - hoewel met enige twijfel - weer omarmt. Vanaf heden dus weer dagelijks een notitie - in verband met sporadische afwezigheid kan het zijn dat z niet meteeen op het blog verschijnen - maar meer gesmokkel wordt niet toegestaan.

---

ik schroefde
langzaam
alle deksels los

zoals cees mij
dat ooit
had voorgedaan

zijn stem
klonk vertrouwd

als de geur
die vrij kwam

& 't merk

ach

dat deed er eigenlijk niet toe

---

met een stofdoek door de prinsentuin

foto : © Jan Glas

ook dit heet gewoon een publicatie te zijn & een mooie bovendien

om nekklachten te voorkomen :

dust to dust

ik stond
een stofdoek
uit te kloppen

toen er onder mijn balkon
een jongen voorbijreed
die haast onbewogen
de woorden sprak

dat doet mijn moeder altijd

& nog steeds
weet ik niet precies
door welke betekenis
van die woorden

ik uiteindelijk brak

Émile Nelligan

Ook Canada kende zo zijn Rimbaud.

In 2001 schreef Boudewijn Büch een column in Vara TV Magazine (nr.40) onder de titel Emile Nelligan.

Hierin meldde hij onder andere het volgende :

"In één van die treurige winkels te Quebec keek het omslag van een dun boekje mij aan. Er stond een foto op van een dichter die verdacht veel leek op de grootste en meest tragische dichter van de 19e eeuw in Frankrijk, Arthur Rimbaud & zag dat erop dezelfde plank veel meer boeken van & over de dichter te vinden waren. Ik bladerde door een tweedelige biografie maar dacht, ach dan moet ik dat allemaal weer gaan lezen. Uiteindelijk kocht ik 't dunne boekje met de foto en nam het mee naar Nederland waar 't op een stapel terecht kwam."

"Verleden week kon ik niet slapen. Ik was depressief en alleen. Ik greep bij toeval naar het werk van de Canadees-Franse dichter, las een paar van zijn verzen & raakte bijna onmiddelijk verslingerd aan zijn poëzie. Het is wonder boven wonder poëzie zoals Rimbaud die schreef. Het is dichtkunst vol weltschmerz en zijn verzen die je vervoeren. De dichter heet Emile Nelligan."

"In Franssprekend Canada behoort Nelligan tot de klassieke letteren, maar buiten dat stuk van Noord-Amerika is hij zo goed als onbekend. En dat zou moeten veranderen want Nelligan was een groot dichter. Weliswaar een van die dichters van de zwaarmoedige waanzin, maar dat zijn niet zelden de superpoëten."

Dit soort beschrijvingen maakte ondergetekende natuurlijk uiterst nieuwsgierig. Dit was iets om me verder in te verdiepen. Na vele naslagwerken geraadpleegd te hebben (Jammer genoeg zijn de meeste bronnen in het Frans, een taal die ik nog steeds niet machtig ben) Ben ik tot de volgende korte levensschets gekomen.

Emile Nelligan, werd geboren te Montreal op kerstavond 1879 als Zoon van David Nelligan en Emile Amanda Hudon. David Nelligan emigreerde met zijn ouders vanuit Dublin in de vijftiger jaren van de 19e eeuw naar een nieuw leven in Montreal. David deed 't goed op school en kreeg uiteindelijk een betrekking bij de Canadese post. Hij trouwde met Emilie Hudon, een telg uit een van de oudste families van de stad. Katholiek maar Franssprekend. Hun eerste kind Emile werd dus geboren op kerstavond 1879 en gedoopt op eerste kerstdag in Saint Patricks Irish church te Montreal. De familie werd uiteindelijk nog uitgebreid met twee meiden. Eva in 1881 & Gertrude in 1882.

David had hoge verwachtingen van zijn zoon en voorzag een schitterende carriere voor hem in zaken of in een hogere bestuursfunctie. Maar de toekomst had iets anders in petto. Het huwelijk tussen David en Emilie was er een die geen schoonheidsprijs verdiende en waar het geluk nou niet bepaald vanaf droop. David sprak bijvoorbeeld enkel Engels en tolereerde het niet dat er in zijn huis Frans gesproken werd. Dit had onder andere tot resultaat dat Emile steeds closer werd met zijn moeder. Ook het feit dat zijn vader in verband met zijn werk veel van huis was speelde hier een belangrijke rol in . Haar liefde voor muziek, literatuur en de Frans-Canadese cultuur hadden een grote invloed op de kleine Emile. Hoewel hij veel Engelse literatuur las zoals Edgar Allan Poe & Thomas Moore besloot hij op zijn 15e toch in het Frans te gaan schrijven.

David Nelligan's overtuigende afkeer van zijn zoons bezigheden leidde uiteindelijk tot een algehele scheiding tussen beide. Maar zijn moeder zou 'm altijd blijven steunen. Nelligans academische carriere begint in 1896 als hij op 17 jarige leeftijd start aan 't Sainte Marie College waar hij overigens een middelmatige student blijkt te zijn. Daar hij moeite heeft zijn aandacht naast 't schrijven ook op zijn studie te houden verlaat hij tegen de wil van zijn ouders in 1879 de school om zich compleet op de poëzie te richten. Al zijn tijd werd opgeslokt door het schrijven van gedichten. Hij kon zich gewoonweg geen andere professie voorstellen als die van dichter.

In 1896 ontmoette hij de priester Eugene Seers (Later luisterend naar de naam Louis Dantin) zijn mentor & toekomstig redacteur. In dezelfde tijd maakte Nelligan kennis met Joseph McLancon die 'm introduceerde in de literaire kringen van Montreal. Onder het pseudoniem Emile Kover publiceerde hij zijn eerste gedicht "Reve fantasque" in La Samedi (13.06.1896). In september van dat jaar verschenen er nog eens 8 gedichten in lokale en magazines. Nelligans gedichten vertoonde een opmerkelijke gevoeligheid voor de kracht van woorden en de muzikaliteit van taal. Nog eens onderstreept door een zweem van nostalgie en melancholie. In 1879 publiceert hij zijn gedichten voor het eerst onder zijn eigen naam in Monde Illustre en La Patrie.

In datzelfde jaar werd Nelligan door zijn vriend Arthur de Bussieres uitgenodigd deel uit te maken van de vlak daarvoor opgerichte ecole literaire de Montreal. Een kring van jonge schrijvers & intellectuelen die 1 keer per week samen kwamen om over de kunsten te discuseren. Gedurende verschillende bijeenkomsten droeg de jonge Nelligan met veel gevoel zijn gedichten voor. In de beste Romantische traditie. Nelligan wilde eigenlijk niets liever worden dan een opvolger van Lord Byron.

In 1898 stuurde zijn vader hem op reis naar Liverpool & Belfast. Naar alle waarschijnlijkheid om hem kennis te laten maken met zijn Ierse roots, maar veel is er over deze onderneming niet bekend. Later dat jaar regelde zijn vader voor hem een betrekking als boekhouder. Maar ook hier hield hij het niet lang uit. Aangestoken door de muze van de poëzie, ontsnapte hij vaak naar de zolderkamer van zijn vriend de Bussieres, om er te lezen en te werken. Ondertussen bleven zijn gedichten verschijnen in lokale kranten en magazines.

Rond deze tijd organisaeerde L'ecole L'iteraire de Montreal een serie publieke lezingen en voordrachten in welke Nelligan ook zijn opwachting maakte. Gedurende een lezing op 26 mei 1899 droeg hij het gedicht La Romance du vin voor. Het publiek reageerde met een overdonderend applaus. Volgens de overlevering ging het enthousiasme zelfs zo ver dat de jonge dichter op de schouders werd genomen en naar huis werd gedragen. Kom daar vandaag de dag nog maar eens om.

Helaas zou dit hoogtepunt meteen zijn laatste publieke optreden blijken. Korte tijd later op 9 augustus 1899 knapte het fragiele draadje dat hem al die tijd behoed had voor krankzinnigheid en werd hij opgenomen in Saint Benoit (Psychiatrische inrichting) (Tragisch maar ergens ook weer niet geheel onverwacht, aangezien deze gevoelige en literaire knaap zijn gehele jonge leven al verscheurt werd tussen 2 talen, 2 culturen en twee ouders.) Hij verbleef 25 jaar in Saint Benoit, alvorens hij werd overgeplaatst naar het Saint Jean de Dieu Hospitaal. Gedurende zijn jaren in de inrichting bleef Nelligan schrijven, maar hij had de gave verloren nieuw werk te creeren dat kon tippen aan zijn vroegere gedichten. Grotendeels van zijn tijd herschreef hij uit zijn geheugen dat eerdere werk. Hij verbleef in het Hospitaal tot aan zijn dood op 18 november 1941.

Emile Nelligans oeuvre bestaat uit 170 gedichten, sonnetten, rondelen, liederen en prozagedichten. Opmerkelijk is wel het feit dat ze allen geschreven zijn tussen zijn 16e en 19e levensjaar. In 1904 verscheen mede dankzij Leon Dantin en zijn moeder 107 gedichten onder de titel Emile Nelligan et son oeuvre met een voorwoord van Dantin. Een voorwoord dat begon met de aangrijpende woorden. "Emile Nelligan est mort". Daarna verschenen er nog edities in 1925,1932 & 1945.

In 1952 publiceerde Luc Lacourciere een uitgave van Nelligans werk onder de titel Poesies completes met daarin de eerder genoemde 107 gedichten en gedichten die Nelligan had geschreven voor zijn hospitalisatie en die hij naar vrienden had gestuurd of die in zijn papieren waren zoekgeraakt. Deze editie is meerdere malen herdrukt.

Emile Nelligan was een pionier van de Frans Canadese literatuur. In zijn poezie verkende hij de symbolistische mogelijkheden van de taal en zijn nogal donkere innerlijke landschap. Hoewel zijn schrijven deels beinvloed wed door de Symbolistische dichters als Charles Baudelaire & Arthur Rimbaud en Engelstalige poëten als Lord Byron en Edgar Allen Poe creeerde Nelligan een poetische gevoeligheid die geheel de zijne was. Zijn gedichten zijn vertaald in het Engels. (in nieuwstaat is enkel de tweetalige selected poems nog te bestellen, van uitgeverij Guernica uit 1995, met daarin 33 gedichten - In het Frans staan alle 170 gedichten op het internet en zijn in boekvorm nog gemakkelijk te bemachtigen.) & hij is het onderwerp van verschillende films, boeken, gedichten, een ballet en een opera. Daarnaast prijkt zijn hoofd op een Canadese postzegel uit 1979. Tot de dag van vandaag blijft hij in Canada een veel gelezen schrijver. Buiten de landsgrenzen is het jammer genoeg een stuk minder gesteld met zijn naamsbekendheid.

Diegene die het net als ondergetekende van het Engels moeten hebben, kunnen altijd nog antiquarisch op zoek gaan naar The complete poems of Emile Nelligan edited and translated by Fred Cogswell Montreal Harvest House 1983.

Bronnen : Vara TV Magazine & Canadian Poetry Archive

aanwinsten poëziebibliotheek

Dichters in de Prinsentuin - 2009 LxBxH
Droog, Bart FM - Veldheer en andere liefdesgedichten
Glas, Jan - Een klein gebaar
Glas, Jan - De vangers van zummer
Glas, Jan - Het getal hondje
Haaf, Karel ten - meisjespijn
Kloos, Hans - zoekresultaten
Marja, A - Ergens halverwege zweven (bloemlezing)
Peters, Kasper - Kanaalkoorts
Roelens, Xavier - er is een spookrijder gesignaleerd
Selman, Ibrahim - Dans van een bevroren land
Sinkgraven, Rense - Sloop de stad met tedere woorden
Tritsmans, Marc - Man in het landschap
Tuinman, Vrouwkje - Receptie
Voos, Lammert - Klaai
Vroegindeweij, Rien - later wordt alles echter (een keuze uit de gedichten 1978-2009)
Wal, Cornelis van der - Zonderlinge kruising tussen aap en priester
Willigenburg, Hans van - De Functie van Finland
Willigenburg, Hans van - Objectief verzuipen

dagnotities

herinneringen aan een kibbutz in een nog niet vaststaand aantal uiteengereten & bij tijd en wijle ongerijmde kwatrijnen

(3)

starend in dooiers van tijd

in de verte
klonken pauwen

als een ontwaken
uit verleden

waar ik mezelf
& morgen zocht

eieren rapend
boven medogenloos beton

---

dagnotities

herinneringen aan een kibbutz in een nog niet vaststaand aantal uiteengereten & bij tijd en wijle ongerijmde kwatrijnen

(1)

ze kwam
op een driewieler

dagelijks & aangereden
a thousand yard stare

zo hamsterde ze
voedsel in tupperware

in al wat logisch klonk
een voorziene dood vermeden

---

(2)

Esther

de oude dame van de Kolbo

waar ik elke donderdag
mijn melk & een glimlach haalde

wiens diensten ik met velletjes
tegoeden betaalde

of schaamte

wanneer haar mouw maar net
tot onder de elleboog kwam

---

The history of marijuana - docu

dichters in de prinsentuin & foto's van glas

Foto © Jan Glas

voor meer kiekjes uit de prinsentuin en andere mooie dichters- & schrijversportretten van Jan Glas verwijs ik u naar hier

afijn: U MOET DE FOTO'S VAN GLAS HEBBEN

dagnotities

"they shaved paradise" kon ie nog wel hebben - maar dat van die parkeerplaats ging hem toch echt te ver

---
op ooghoogte tussen boog & blok bloeit een laatste bloem - maar rond het been barst het van de teken
---

Allen Ginsberg

Cornelis Vreeswijk

dagnotities

toen de kruitdampen
waren opgetrokken

had ik nog niets geschreven

de dode berber
ontlokte mij
geen woorden

enkel beelden
van aangeschoten vogels

& een manklopend hert

---

Ginsberg & Dylan

The beat hotel

Komend najaar 2009 komt de documentaire-film The Beat Hotel uit. Deze documentaire schetst een beeld van de American Beats in Parijs van 1957 tot 1963, toen Allen Ginsberg Amerika was ontvlucht naar aanleiding van zijn omstreden gedicht Howl. The Beat Hotel was een meer dan goedkope overnachtingsaccomodatie, alwaar schoonmaak nu niet bepaald een prioriteit bleek te zijn, in het Quartier Latin aan de rue Git-le-coeur, dat onderdak bood aan onder andere dichters, kunstenaars & prostituees. De documentaire laat vooral fotograaf Harold Chapman aan het woord die een fotoboek samenstelde van die periode. Voor degene die er ook nog eens op hun gemak meer over willen lezen, kan ik het boek The beat hotel van Barry Miles aanbevelen.

dagnotities

1985

ze zeggen
dat het
wel went

---

Henry Miler documentary

Malcolm Lowry

John Kramer, Donald Brittain, 1976, 99 min 20 s

This feature-length Oscar-nominated documentary focuses on Malcolm Lowry, author of one of the major novels of the 20th century, Under the Volcano. But while Lowry fought a winning battle with words, he lost his battle with alcohol. Shot on location in four countries, the film combines photographs, readings by Richard Burton from the novel and interviews with the people who loved and hated Lowry, to create a vivid portrait of the man.

Sylvia plath documentary

denkend aan rimbaud (fragment)

mijn gedachten reiken niet meer tot aan Londen
toch rochel ik mijn longen alsof het nog steeds 1873
het weer tuberculair & jij - al uren op pad
voor het avondmaal

ik moest maar eens naar de haven gaan
er wordt een zonsverduistering verwacht

Rimbaud in foto's

dagnotities

van goethe en citroenen

we lagen in het gras & jij
plukte een trein uit de lucht

of beter gezegd
je wees hem aan

want niemand wist
waarheen precies
daar staat nu een fabriek

tenminste

er komt rook uit

er gingen bommenwerpers aan vooraf

het ontbijt nicotineblauw
zoals nooit eerder omschreven
nooit eerder opgediend

wat gezegd moest worden - ik
heb er een volle asbak voor over

of is schedel toch een beter woord

er zaten wespen op de appeltaart & in een hoekje van de tuin weerklonk de echo van het gekkenhuis dat hier & ooit van blad tot blad .....

dichters in de prinsentuin

Foto : Pietersz. van Calumburgh

doolde twee dagen lang door de prinsentuin - alwaar ik bekende & onbekende ontmoette - maar er tegelijkertijd ook velen misliep - door overbekende redenen - voorgedragen & geluisterd - misschien cliche maar vele mooie dingen gehoord - nee, we noemen geen namen - de wespen daarentegen - maar als dat alles is - in één woord geweldig - & wie weet ooit nog een keer -tot ooit

langzaam bereiken de eerste beelden / de eerste woorden ons - een mooi beginpunt is : http://coenpeppelenbos.blogspot.com/ - alwaar de nodige links u reeds op staan te wachten

& aan allen die deze mooie herinnering mogelijk maakte - bedankt