maandag 31 mei 2010

Frank Marshall Davis - a documentary









Documentary made in 1987. Rice & Roses rediscovers Frank Marshall Davis who achieved fame and some notoriety in the 1930s and 40s as one of the foremost Black practitioners of social realism in poetry. He was also a crusading editor for such Black newspapers as the Atlanta Daily World and the Gray American. Davis served as Executive Editor of the Associated Negro Press from 1941 to 1948 and had a unique perspective on the minority struggle for equality during WWII. Davis moved to Hawai`i in 1948 where he wrote for the Honolulu Record. Our story features excerpts from his poetry and observations on the civil rights movement in the 1930s and 40s.

weer een titel voor op het verlanglijstje


& uitermate benieuwd naar de inhoudsopgave

Ginsbergs muze overleden



peter orlovsky (1933 - 2010)

uit het schetsboek geklapt



& ach, laten we er ook meteen maar een muziekje bij opzetten

dagnotities

---

twee dagnotities voor gaza





1.

het begint steeds meer
op een wachtwoord te lijken
een vrijbrief

om het leed van voorouders
uit te mogen strooien boven gazastad
alsof het hun as betrof

maar het waait niet meer
we duwen & het strand
blijkt gesloten vandaag

2.

toen opgeblazen
nog gewoon
een luchtbed was

een rubber bootje
rond de verste boei
& direct weer terug

richting falafel & humus

als de grond
onder onze voeten

---

omdat het gewoon mooi is terug te kunnen kijken op die momenten waar je ook al niet bij was

of : om gewoon even op het gemak te kunnen genieten van dichters als Erik Jan Harmens (in een kelder waar ik zelf ooit een mooie avond mee mocht maken met Simon Vinkenoog en diens Edith) Ellen Deckwitz, Frouke Arns, Gijs ter Haar, Nicole Teunissen, Juvu de Ruiter etc.




paint me a poet (4)


Lord Byron

zondag 30 mei 2010

with uncle Bob on the banks of the Royal Canal



Er zijn zo van die nummers waar ik maar geen genoeg van kan krijgen. De hierboven geplaatste uitvoering van The Auld Triangle door Bob Dylan is daar een goed voorbeeld van. Maar de combinatie Basement tapes en de pen van Brendan Behan is er dan natuurlijk ook één waar ik met geen mogelijkheid om heen kan - & dat probeer ik dan ook maar niet.

Andere uitvoeringen die zeker de moeite waard zijn:



....

---

krassen in het tafelblad

naakter dan dit
wordt het niet

zo nu & dan een regel
waar niemand nog
het nut van ziet

een kraai verdwaalt in kolibri

& oma speelt viool

---

stuurde vandaag maar weer eens een schrijfsel richting pomgedichten - altijd leuk op de zondagochtend - al was het enkel om weer het één en ander van en door anderen te lezen. Thema van de dag : dan moet het maar zo - oke mijn inzending behandelt eerder het tegenovergestelde, maar goed een mens moet toch wat als het licht het al geruime tijd niet doet - het schrijfsel werd overigens ontvangen met de volgende woorden :

over de schoonheid van het nutteloze en de tragiek van de wereld, luisteren we brel, lezen we jurgen smit.

dan valt zo'n zondag ook best wel weer mee - zelfs wanneer er ook nog eens gewerkt moet worden. Werd daarnaast nog getrakteerd op een gedicht met mezelve als onderwerp, waarvoor overigens mijn dank :

Smit

Er is altijd weer dat trapje in die lelijke tuin

Jürgen die zijn oma aan de balk hangt

en de Duitser met de dode cavia in de armen
belooft Jürgen een nieuwe fiets


© PeterM van der Linden

paint me a poet (3)


Paul Verlaine & Arthur Rimbaud

dagnotities

gedichtloze titel (1)

rijst met goelag

---

vrijdag 28 mei 2010

zoals een 800 meter gelopen dient te worden - Wottle & Borzakovsky




& alles wat goed is krijgt opvolging

paint me a poet (1)



Sylvia Plath (selfportrait 1951)

dagnotities (work in progress)

bauke mollema

in gronings landschap van mol & hoop
ternauwernood een brug op komen
nu de schoolbel reeds in het achterhoofd

't verraadt de aanwezigheid van een meisje

maar dat gaat gewoon niet samen
zo sprak de pastoor gelijk aan wielercoach
een keu op de bagagedrager
& stoempen tot het avond wordt ....

---

T.

het testament van jouw jeugd nog nat
& dat het geen zin meer heeft te blazen

terwijl de laatste adem voldoende zal zijn

uit te groeien tot een orkaan - die
alle dromen plat & het ooit zo veilige huis

volledig ongrijpbaar - aan de horizon
doemt van alles op - maar hoe kan een mens
daar oog voor hebben - nu jij

---

historische foto's (2)




de kunstenaar & het gebrek aan gras

& het napalmmeisje
kleurde ik
groen

writers at work (50) - voorlopig even de laatste


Simone de Beauvoir

donderdag 27 mei 2010

dagnotities

te jong voor bij de koffie

enkel een nachtje vorst was er overheen geweest

genoeg voor de boerenkool van opa

maar hier - had zelfs een gletsjer zich geen raad mee geweten

terwijl het begon als een sprookje

er was eens een meisje dat alles geloofde

---

writers at work (49)


Albert Camus

woensdag 26 mei 2010

dagnotities

parels

door het puin
struinde enkel
nog een zwijn
dat elk hoofd
voor truffel zag

nu zijn standbeeld
eindelijk
iets menselijks
over zich had

& heel leipzig

een kolfje
naar gods hand

---

&

de ezelspinguin
telt de stenen
niet meer

---

moeder

ik ben al
vast begonnen

met het schrijven
van dit gedicht

nu 't verdriet
voor even

doch voor altijd
anders is

---

een betonblok
op mijn graf
maakt elk woord
overbodig

----

Timothy Leary - The man who turmed on America




writers at work (48)



Stephane Mallarme

dinsdag 25 mei 2010

dagnotities

Mozaiek

voor het raam

de knoppen
doorgedraaid

verlang ik
steeds weer terug
naar dat ene beeld

van hout
in aarde

meer was het niet

maar ik had er zo graag
nog even mee gespeeld

---

historische foto's (1)


Bibliotheca Jürgiana - Jacob Israel de Haan op bezoek bij Oscar Wilde

In 1891 ontmoette Oscar Wilde Lord Alfred Douglas, de zoon van de Markies van Queensberry. De beide mannen werden dol op elkaar, ondanks het feit dat Wilde getrouwd was. De vader van Douglas wilde deze relatie beëindigen. In 1895 beschuldigde Queensberry Wilde van sodomie, waarop Wilde in verweer ging en een proces wegens smaad begon tegen de markies. De rechtbank stelde Queensberry echter in het gelijk. Hoewel Wilde de kans had om naar Frankrijk te vluchten koos hij ervoor om dat niet te doen. Oscar Wilde werd gearresteerd en voor twee jaar gevangengezet. Zijn vrouw scheidde van hem en nam met haar twee zoons de achternaam "Holland" aan. Gedurende zijn gevangenschap schreef Wilde een lange brief aan Douglas, die echter pas na zijn dood gepubliceerd werd onder de titel De Profundis.

Door zijn gevangenschap was zijn gezondheid achteruitgegaan en Wilde bracht de laatste jaren van zijn leven in armoede door in ballingschap in Frankrijk waar hij op 46-jarige leeftijd aan meningitis bezweek.



herdruk van The Ballad of Reading Gaol uit 1978. Het origineel werd in 1898 uitgegeven door Leonard Smithers



Eerste druk 1913 (weerslag van zijn bezoeken aan verschillende Russische gevangenissen tijdens zijn reis naar het land van de Tsaar in de maanden juli & augustus 1912)

Maar de Haan beperkte zich niet enkel tot Rusland om een beeld te krijgen van de penitentiaire inrichtingen in het buitenland. Zo kwam ik in het Jacob Israël de Haan nummer van Uitgelezen boeken jaargang 13. nummer 2. 17 september 2009 de hieronderstaande afbeelding tegen, waaruit blijkt dat ook de Engelse inrichtingen door hem aan een nader onderzoek werden onderwerpen.




Toegangsbewijs voor Jacob Israel de Haan voor het bezoek aan de cel van Oscar Wilde in Wormwood Scrub op 12 april 1912. Dezelfde periode waarin hij dus ook het boek in Russische Gevangenissen schreef. Alvorens Wilde in Reading Gaol defenititef zijn straf uit zou zitten, had hij dus in verschillende gevangenissen gezeten waaronder Wormwood Scrub, welke gelegen is in Londen, tussen de Wijken Fulham & Hammersmith.
In de Bundel Liederen wijdde de Haan een tweetal gedichten aan Wilde & Reading Gaol (verzamelde gedichten I 326-331) Dat er dus ook een bezoek aan deze gevangenis heeft plaatsgevonden is aannemelijk.

Gironotities - Plan de corones (kronplatz)


Plan de Corones 2273 meter

De Plan de Corones is een nieuwkomer in het bergenarsenaal van de Giro. Pas in 2006 werd er een poging gewaagd om de onverharde weg naar boven als slotklim in een Giro etappe op te nemen, maar door sneeuw en slecht weer werd de finishlijn noodgedwongenop de 4oo meter lager gelegen Passo di Furcia getrokken.

In 2008 reed men wel helemaal naar boven. Net als vandaag betrof het toen een klimtijdrit over een afstand van 12,9 kilometer. Een behoorlijke opgave, aangezien de laatste vijf kilometer bijvoorbeeld een gemiddeld stijgingspercentage kennen van 10 procent, met in het laatste deel zelfs passages tot 24 procent.
Gaat Basso vandaag reeds naar het roze of blijft Arroyo moedig weerstand bieden.

writers at work (47)



Villa Cather

maandag 24 mei 2010

Chang v.s. Lendl 1989

nu het eerste gravel reeds is opgespat dringen de heroische beelden uit het verleden zich weer aan me op - & ik kan niet zeggen daar enig probleem mee te hebben - zoals het hieronderstaande gevecht tussen een oververmoeide puber (Chang) & de geirriteerde vedette (Lendl).

zie hier de laatste set van de memorabele partij in drie delen

dagnotities

stadsgedachten ( )

terwijl we vanmorgen
rond het einde fietsten
klonken er stemmen op
uit het veen

de beraadslagende
meeuwen van bomans
waren er niets bij

een eiland dus

& geen schipper te blind

----

writers at work (46)


Alfred Austin

zaterdag 22 mei 2010

dagnotities

dolend door een woestijn

had arends
nooit
over dunne dode bomen geschreven

hoogstens een oerwoud - een jeep

waarin remco dan de apen bezong

writers at work (45)


Henrik Ibsen

dinsdag 18 mei 2010

recente aanwinsten bibliotheca Jürgiana



* Bokkel te, Pim - de dingen de dingen de dans en de dingen
* Breukers, Chretien - Het is niet anders
* Bruinja, Tsead - Overwoekerd
* Dee, Daniël - Monsterproof
* Hulsing, Gerrie - Cor Bakker, een leven lang tussen de wielen
* Hulsing, Gerrie - Cees Stam, Godfather van een wielerdynastie
* Hulsing, Gerrie - Piet de Wit, van triomf naar succes
* Liempt van, Ad & Luitzen, Jan (red) - Sport in de oorlog
* Maas, Nop - Gerard Reve - kroniek van een schuldig leven 2
* Malaparte, Curzio - Fausto Coppi & Gino Bartali - De twee gezichten van Italië
* Teerlinck, Wuck, de Jong & Smit - we zochten slechts een gat om van te varen
* Verhegghe, Willie - No balls, no glory - 25 jaar Lotto in het peloton
* Voos, Lammert - Grensman
* Wolkers, Jan - Brieven aan Olga

maandag 17 mei 2010

wielergedichten (2)


Bretagne sans mer

zelfs de meeuwen
skreeuwen hier
in krakend dialect

de fiets Robic
je had haar beter
neergelegd

zwaar als het leven
een lederen hoofd

rustend
in het veld

dagnotities - 17 mei 2010




ik lees mezelf archipel

& zie

minaretten in de congo
moslims in een plaggenhut

zo heeft ie 't mogelijk
nooit bedoeld - maar waar ik
ooit op karpers viste herinnert
vader zich enkel nog een snoek

zondag 16 mei 2010

gironotities

Vandaag een aankomst in de sneeuw & de beelden van Johan van de Velde op de Gavia nog vers in het geheugen, vandaar dat ik het u in deze notitie graag wilde wijzen op een andere monstertocht, namelijk de 18e etappe Merano - Trento/Bondone (242 km) in de Giro d'Italia van 1956. Een mooi verslag over deze monstertocht kan men nalezen te hier.



Voor de beelden bood youtube weer eens uitkomst


writers at work (43)


George Plimpton

zaterdag 15 mei 2010

Ruben

of je even
aan de telefoon
wil komen

gewoon
om te vertellen
hoe het was

de laatste woorden
van je vader
zou mooi zijn

& de knipsels
die sturen we wel op

drie keer rond 't einde van de wereld

Open zee



& nu we toch op Texel zijn : Beste Jan



& de hemel liep onder ons huis

dinsdag 11 mei 2010

Coppi & Bartali

zojuist het boek van Curzio Malaparte : Fausto Coppi & Gino Bartali - De twee gezichten van Italie opengeslagen, om op pagina 16 reeds volmaakt tevreden te zijn met deze aankoop. In het voorwoord door Wout Koster wordt de aandacht immers gevestigd op het verhaal achter de foto op het voorplat van eerder beschreven publicatie, welke geschoten werd tijdens de beklimming van de Galibier in 1952



Het in twee kampen verdeelde Italie raakte er maar niet over uitgesproken. Want wie gaf er nu precies de fles aan wie. Beide kampioenen zouden tot aan hun dood volhouden dat de titel van barmhartige samaritaan hen toekwam, maar hoe vaak je ook naar de foto blijft kijken - het blijft een raadsel. Persoonlijk houd ik het op de lezing dat Coppi zijn landgenoot een hart onder de riem steekt. Waarbij ik me enkel kan baseren op a) de hoeveelheid water dat er nog in de fles lijkt te zitten & b) de druppels op de linker broekspijp van Coppi.

Benieuwd naar andere lezingen, blader ik moedeloos voorwaarts

Gironotities - Thijs Roks & de eerste Nederlandse deelname aan de Giro



Thijs Roks werd geboren op 30 november 1930 te Sprundel.

Roks was bij toeval in het wielrennen beland, alleen omdat hij zo vreselijk hard van Sprundel naar zijn school in Breda kon fietsen, werd hem aangeraden een bij een wielervereniging te gaan kijken. ( Dit zou in een ander landschap en een andere tijd net zo goed over Mollema kunnen gaan - die de komende weken Italie doorkruist.)

Van zijn vader kreeg Roks na veel zeuren een roestige racefiets cadeau. Daarmee maakte hij, eerst bij de nieuwelingen en later bij de amateurs, al snel furore. Maar lang duurde zijn status als brodeloos fietser niet, omdat hij geld had aangenomen in de Ronde van Brabant werd hij door de bond als snel gedwongen professional te worden. Roks was toen slechts twintig jaar oud.

In 1951 nam de Belgische ploegleider Lomme Driessens hem in dienst bij Garin. Een jaar later stond Thijs Roks dus aan de start in Milaan. In de eerste etappe van de Giro, naar Bologna, sloegen een paar gevaarlijke klanten op de vlucht. De ploeg van vijfvoudig winnaar Fausto Coppi kon het gat niet dichten, waarna een beroep moest worden gedaan op andere formaties.

Thijs Roks zette zich op kop en dichtte het gat. Omdat hij zo ontzaglijk hard kon fietsen, noemden ze hem de Beer van Sprundel. Deze actie maakte zoveel indruk op Coppi dat die hem een lucratief contract aanbood. Zijn vader verbood de 21-jarige echter naar Italië te verhuizen. Roks zou daar zijn hele leven spijt van hebben gehad.

In 1953 was hij meesterknecht in de Nederlandse ploeg in de Ronde van Frankrijk. Deze ploeg, waar onder andere ook Wim van Est en Wout Wagtmans deel van uitmaakten, won dat jaar het ploegenklassement. Zelf leek Roks in de eerste etappe op weg naar de dagzege en dus de gele trui, maar zijn ontsnapping werd gestuit doordat hij voor een spoorwegovergang moest wachten voor een passerende goederentrein. In het eindklassement van de Ronde eindigde hij op de 29e plek. In 1955 behaalde hij in Valkenburg de Nederlandse titel op de weg. Na zeven jaar profwielrenner te zijn geweest, stapte hij in 1958 over naar de (lagere) klasse van de onafhankelijken.

Na zijn wielercarrière dreef Roks een café in Wernhout. Eind december 2006 werd hij in het ziekenhuis opgenomen na een zware val. Hij overleed enkele weken later op 76-jarige leeftijd.

(bronnen : Wikipedia / artikel B Jungmann - een schouderklopje van Fausto Coppi - Volkskrant 8 mei 2009)

maandag 10 mei 2010

writers at work (40)


Primo Levi

Gironotities - opdat het waaien zal



11.25

de wereld
gaat in waaiers nu

& op de kant
smeekt een verdwaalde colombiaan
om vluchtheuvels

drempels des noods

zelfs 't prikkeldraad
doet denken

---

wordt vervolgd

vandaag in sepia 10 mei 1913



Cornelis Petrus (Kees) Pellenaars (Terheijden, 10 mei 1913 - Breda, 30 januari 1988) was een Nederlands wielrenner en ploegleider. Men noemde hem meestal kortweg: "Den Pel".

Als coureur was hij in 1934 de eerste Nederlander die wereldkampioen op de weg werd. Weliswaar bij de amateurs, maar het was toch uitzonderlijk omdat in die tijd het baanwielrennen in Nederland de boventoon voerde. Twee jaar later werd hij Nederlands kampioen.

Pellenaars was ook een uitstekend baanrenner, die vaak koppelkoersen reed samen met Cor Wals. Tijdens de oorlog reed hij, zoals de meeste coureurs, gewoon wedstrijden. In 1950 maakte een ernstig ongeluk een einde aan zijn actieve carrière: tijdens de Ronde van Duitsland reed hij met 80 kilometer per uur tegen een Amerikaanse legertruck op. Hij raakte zo zwaar gewond dat een Belgische krant al een necrologie afdrukte.

Een jaar later deed voor het eerst een Nederlandse ploeg mee aan de Tour de France, en Kees Pellenaars werd de ploegleider. Het werd een onvergetelijk debuut: Wim van Est veroverde als eerste Nederlander de gele trui en reed daarmee een dag later, tijdens de afdaling van de Col d'Aubisque, in het ravijn.

In de jaren daarna haalden coureurs als Van Est, Gerrit Voorting en Wout Wagtmans de nodige overwinningen. De Tour, en ook Pellenaars, werden in Nederland zeer populair. Toch ondervond hij ook veel tegenstand, want hij was een ondiplomatieke man. In 1956 was hij het middelpunt van een rel, toen hij Van Est niet in de Tour-ploeg opnam. Woedende supporters wilden hem een lesje komen leren, waarop hij een groot bord op de gevel van zijn huis bevestigde: "Hier is 't."

Halverwege de jaren zeventig trok Kees Pellenaars zich uit de wielersport terug. Hij overleed in 1988, 74 jaar oud.

(wikipedia)

zondag 9 mei 2010

wielergedichten (1)



Agostinho

hoe vertaal je
een spreekwoord
naar het Portugees
als er geen paarden zijn
in de Algarve & je het
met een hond moet doen

het zullen jouw zorgen
niet meer zijn Joaquim

maar hoofdbrekens
hadden jullie daar
al een woord voor

writers at work (39)


Dino Buzatti

Gironotities - proloog per waterfiets



Het roze circus is neergestreken in Amsterdam - niets bijzonders zou je bijna zeggen - & dat doe ik dan ook - niets bijzonders. Vooral niet wanneer je je beseft die dag te moeten werken en er zelfs geen televisiebeelden door zullen dringen tot het hongerige wielerbrein.

Maar het zelfbeklag even latend voor wat het is, blijft het natuurlijk een mooie gebeurtenis. Het is na de tour van 1954 dan wel reeds de tweede keer dat er een grote ronde van start gaat in onze hoofdstad & dient men natuurlijk aan te tekenen dat Nederland in zijn geheel sowieso niets te klagen heeft op dat gebied:

1954 : Tourstart te Amsterdam
1973 : Tourstart te Scheveningen
1978 : Tourstart te Leiden
1996 : Tourstart te Den Bosch
2002 : Girostart te Groningen
2009 : Vueltastart te Assen
2010 : Girostart te Amsterdam
2010 : Tourstart te Rotterdam

maar toch, we zijn er bliet miet.

Na de proloog van gisteren, gewonnen door Bradley Wiggins, zal het peloton zich vandaag via een behoorlijke omweg naar Utrecht begeven. Voor het bergklassement is het op zich wel jammer dat er geen uitstapje is gepland naar het kopje van Bloemendaal, maar goed we zullen het met het Amerongse en Zeister bos moeten doen. & het wachten is op een eindsprint.

Hoewel ik er heilig van overtuigd was dat er aan het einde van de 19e eeuw een wielerwedstrijd is gehouden tussen Amsterdam en Utrecht, daar vooralsnog geen gegevens van kunnen vinden.

(wordt vervolgd)

dinsdag 4 mei 2010

korreltje zand door de ogen van Gerben de Ruiter



Korreltje zand

was het eb of vloed
toen mijn voeten
bloot
het water raakte

& hoe ver
van jou vandaan

vader

hoe ver
kan een verdreven mens
trouwens blijven drijven

hoe ver
kan een mens
zichzelf

& zijn


voor de beschouwing van dit gedicht door Gerben de Ruiter klikt men hier

writers at work (37)


Mark Twain

vandaag in sepia - 4 mei 1852



Alice Pleasance Liddell (4 mei 1852 – 16 november 1934) was de Engelse muze van Lewis Carroll (pseudoniem van Charles Lutwidge Dodgson) bij het bedenken van Alice's Adventures in Wonderland en Through the Looking Glass.

Alice Liddell was de middelste van de drie dochters (Lorina en Edith) van dr. Henry Liddell en Lorina Hanna Reeve. Henry Liddell was de deken van Christ Church, Oxford. Het echtpaar had ook nog een oudere zoon en zou later nog vijf kinderen krijgen, van wie twee zoons jong stierven.

Liddell ontmoette dominee Dodgson, die wiskundedocent was in Oxford, voor het eerst op 25 april 1856. Dodgson was een verwoed amateurfotograaf. Op 3 juni van datzelfde jaar nam hij voor het eerst foto's van Alice en haar zusjes Edith en Lorina. Ondanks het grote leeftijdsverschil ontstond er vriendschap tussen hen. In de zomers maakte het gezelschap vaak boottochtjes.

lees verder te hier

zondag 2 mei 2010

moeder


we zochten slechts een gat om van te varen



donderdag aanstaande (6 mei) wordt de hierboven afgebeelde viermansbundel met werk van onder andere Boris de Jong. Kira Wuck & Martijn Teerlinck gelanceerd in Delicatessen - Sumatrastraat 32 te Amsterdam - aanvang : 20.30

opdat deze bob zonder enig probleem bocht 11 tot en met 13 zal doorstaan