Cornelis Petrus (Kees) Pellenaars (Terheijden, 10 mei 1913 - Breda, 30 januari 1988) was een Nederlands wielrenner en ploegleider. Men noemde hem meestal kortweg: "Den Pel".
Als coureur was hij in 1934 de eerste Nederlander die wereldkampioen op de weg werd. Weliswaar bij de amateurs, maar het was toch uitzonderlijk omdat in die tijd het baanwielrennen in Nederland de boventoon voerde. Twee jaar later werd hij Nederlands kampioen.
Pellenaars was ook een uitstekend baanrenner, die vaak koppelkoersen reed samen met Cor Wals. Tijdens de oorlog reed hij, zoals de meeste coureurs, gewoon wedstrijden. In 1950 maakte een ernstig ongeluk een einde aan zijn actieve carrière: tijdens de Ronde van Duitsland reed hij met 80 kilometer per uur tegen een Amerikaanse legertruck op. Hij raakte zo zwaar gewond dat een Belgische krant al een necrologie afdrukte.
Een jaar later deed voor het eerst een Nederlandse ploeg mee aan de Tour de France, en Kees Pellenaars werd de ploegleider. Het werd een onvergetelijk debuut: Wim van Est veroverde als eerste Nederlander de gele trui en reed daarmee een dag later, tijdens de afdaling van de Col d'Aubisque, in het ravijn.
In de jaren daarna haalden coureurs als Van Est, Gerrit Voorting en Wout Wagtmans de nodige overwinningen. De Tour, en ook Pellenaars, werden in Nederland zeer populair. Toch ondervond hij ook veel tegenstand, want hij was een ondiplomatieke man. In 1956 was hij het middelpunt van een rel, toen hij Van Est niet in de Tour-ploeg opnam. Woedende supporters wilden hem een lesje komen leren, waarop hij een groot bord op de gevel van zijn huis bevestigde: "Hier is 't."
Halverwege de jaren zeventig trok Kees Pellenaars zich uit de wielersport terug. Hij overleed in 1988, 74 jaar oud.
(wikipedia)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten