nice - nice
in 1910
toen adolphe hélière
op een rustdag te nice
in zee verdronk
had je geen tijdritten
laat staan per ploeg
je reed voor jezelf
tot het bloed
je uit de schoenen liep
& niemand die het aanvulde
**
op de top
van de tweede beklimming
stuitte ik vannacht
op ijssalon bahamontes
de smaken
ben ik vergeten
maar dat het hoorntje lekte
**
vandaag doet het peloton de ventoux aan – een berg waar mollema nog nooit tegen op gereden is – maar kennis is niet altijd van belang vind maarten & trakteert ons op een weetfeitje over de franse dichter petrarca die in de 14e eeuw de kale berg te voet bedwongen heeft & nog 44 kilometer tot bedoin
**
naast de televisiebeelden van joops triomftocht door frankrijk of mijn aanwezigheid bij de beklimming van de joux plane een jaar later – is mijn liefde voor het wielrennen voor een groot deel aangewakkerd door radio tour
de flitsen en verhalen die ons op de camping bereikten – spraken niet enkel tot de verbeelding maar legden ook de heroiek van de wielersport bloot – je zat in de koers – je kon de wielen horen – de massageolie ruiken
je lag samen met johan van de velde in het ravijn van de col de la madeleine & voelde de leegte die michel laurent achterliet nadat je hem eigenhandig in de hekken had gereden – maar jij juichtte wel & hartstochtelijk tot je je besefte in welke land de ronde ook al weer gehouden werd – de verontwaardiging van de verslaggever was de jouwe
zo stond elke zomer drie weken lang bol van de nostalgie nog voor je radio weer uit zette – want batterijen waren niet gratis
**
IN TIJDEN VAN CHOLERA
als wielerliefhebber zit je toch maar mooi in je maag met iemand als christopher froome – zijn forcing op de ventoux was meer dan indrukwekkend & er lijkt op het moment dan ook werkelijk geen kruid tegen de man gewassen te zijn – zijn levensverhaal leent zich daarnaast uitstekend voor verfilming – aan karakter ontbreekt het hem ook al niet & toch mis ik iets of zie ik iets over het hoofd
tijdens de laatste kilometers van de ventoux moest ik bijvoorbeeld steeds weer aan een tekening van esscher denken – & wel aan een trap die naar beneden loopt maar hoger uitkomt – het koffiemolentje van de zittende, schuddende en onooglijk bewegende froome tegenover de dansende rasklimmer contador - nu weet ik ook wel dat het oog niet altijd getrakteerd kan worden – de schaatsstijl van gunda niemann, de looptechniek van zatopek – die overigens net als froome het hoofd scheef in de nek hield tijdens het leveren van grote inspanningen – zagen er immers ook niet uit maar hard ging het wel – terwijl de oostenrijker christian eminger misschien wel één van de meest technisch begaafde schaatsers van de vorige eeuw was – maar nooit in staat bleek een podiumplaats te behalen
zoals gewoonlijk bij het leveren van indrukwekkende prestaties wordt er ook nu meteen van alles geroepen over doping – maar daar gaan we het niet over hebben – aangezien ik er wel degelijk van overtuigd ben dat het voor een groot deel zit in aanleg, trainingsarbeid & de wetenschappelijke benadering van sky – in zaken als het ovalen tandwiel (de wielervariant van de klapschaats?) – het denken in trapvermogen etc
& mogelijk is dat wel juist het punt waar de schoen wringt – dat ik nog steeds naar het wielrennen kijk als dat jongetje van negen op de flanken van de joux plane – met het idee dat sterven voldoende is
**
het was in het jaar des heren 1990 dat ik de alp beklom – enkele dagen voor de tour er zou finishen – enkele dagen voor erik breukink een gat van bijna twee minuten dichtreed op lemond delgado bugno – maar de etappe uiteindelijk niet wist te winnen
daarop terugkijkend hou ik mezelf altijd voor dat hij daar doelbewust voor koos aangezien de hollandse dominee die in het verleden bij een nederlandse overwinning altijd de bel luidde daar op dat moment niet meer resideerde – maar daar wil ik met alle liefde naast zitten – hoewel het mij toendertijd zeer aannemelijk in de oren klonk – de remontre van breukink was sowieso vertekend aangezien de heren vooraan enkel oog voor elkaar leken te hebben – in de jaren vijftig hadden we dat gewoonweg niet geweten
daags na de touretappe zou ik nogmaals de alp beklimmen maar werd tussen de camping en bourg d'oisans door een waarschijnlijk oplettende automobilist in de greppel gereden – waarbij mijn voorwiel kromtrok en ik onverrichter zaken weer tentwaarts kon keren
de alerte lezer zal ondertussen gemerkt hebben dat ik vooralsnog met geen woord gerept heb over mijn ervaringen tijdens mijn beklimming van de alp – opdat de uwe weer anders zal zijn
**
vandaag gaat de tour dus twee keer de alp op – ik hou mijn hart vast – naast het feit dat de afdaling van de col de sarenne levensgevaarlijk is – is het twee keer doorkruizen van een zee gevuld met door drank en enthousiasme dronken geworden toeschouwers ook geen kleinigheid – mozes zal zijn handen er nog vol aan krijgen
beelden van een vallende guerini – van de colombiaan parra die de overwinning van rooks nog aardig in gevaar had kunnen brengen, ware het niet dat hij zich tot twee keer toe vastreed in een haag van motoren – staan ons vast en zeker nog helder voor de geest
ik hoop dan ook van harte dat er niets gebeurt wat gelinkt kan worden aan de drukte op de berg – je moet er toch niet aan denken dat het daarmee de laatste keer zou zijn dat de tour – of dat er voortaan 28 kilometer aan dranghekken nodig zijn om
de weergoden zullen hoe dan ook bepalend zijn – dan wel negatief met betrekking tot de afdaling – dan wel positief met het besprenkelen van die ene heethoofd die het feestje voor een ieder – want regenen zal het
en voor even zit ik weer op een camping te frankrijk in de jaren tachtig te luisteren naar radio wereldomroep terwijl jan pelleboer de stemming in de tent – die steeds kleiner wordt aangezien we in verband met de regen niet tegen het tentdoek aan mogen zitten – nog verder naar beneden brengt
**
morgen gaat de etappe richting le grand bornand – wat klinkt als een aankomst bergop – maar schijn bedriegt – zoals het aantal klimkilometers van deze etappe ook al meer doet verwachten – oke we worden getrakteerd op onder andere de col du glandon (1924m) col de la madeleine (2000m) & de col de la croix fry (1477m) – maar de eerste twee liggen te ver van de finish om voor grote ontwikkelingen te zorgen – althans dat valt te vrezen – dus als er al wat gaat gebeuren met het oog op de algemene rangschikking dan zal dat naar alle waarschijnlijkheid op de laatste beklimming van eerste categorie moeten gebeuren of in de 10 kilometer lange afzink naar de finish
maar hoe ze het ook wenden of keren ik zal vanaf de start aan de buis gekluisterd zijn om in ieder geval niets van de beklimming van de glandon te missen – om weer even terug te mogen keren naar het jaar 1990 dat ik mezelf als anti klimmer de bergen over wist te hijsen – want een ander woord is er eigenlijk niet voor de bergvariant van stoempen die ik hanteerde – souplesse komt immers in mijn wielerwoordenboek niet voor – kijk naar het klimmen van voigt vandaag of naar üllrich in het verleden en u heeft een idee – qua stijl dan in ieder geval – want de snelheden blijven geheim – als in de hoogtijdagen van de stasi
een ander verschil met de renners in de tour de france van vandaag de dag was dat ik nog wel verplicht was – of althans zo voelde dat - om op de verste punten van mijn route een stempeltje te halen – als bewijsvoering voor het thuisfront – een verplichting die ik heel serieus nam – zodat ik na een kilometer of tien in de afdaling richting bourg d'oisans – weer rechtsomkeert diende te maken – aangezien ik inderdaad u raadt het al mijn stempeltje vergeten was – tien lange maar leerzame kilometers aangezien ik me in de jaren erna niet meer kan heugen ooit nog een stempeltje vergeten te zijn – maar daar hoeven de mannen zich morgen niet druk over te maken en daarnaast zal de hoeveelheid aan losgelagen idioten naar alle waarschijnlijkheid ook een stuk lager liggen – al zullen dat voor bauke wel de laatste zorgen zijn
**
we maken allemaal fouten – ik zelf ben daar geen uitzondering op – maar wanneer je betaald wordt om de nederlandse televisiekijker van informatie te voorzien zou het toch best wel aardig zijn indien de verstrekte gegevens ook daadwerkelijk ...zouden kloppen
wanneer maarten in de afdaling van de glandon meldt dat johan van der velde daar ooit het ravijn in is gereden – staan de haren op mijn armen weer recht overeind – ten eerste omdat ik de beelden weer voor me zie alsof het gisteren was – het vertrokken gezicht in de diepte – de alleszeggende hand rond de elleboog – maar bovenal aangezien het in de afdaling van de col de la madeleine plaatsvond
jammer dat er vandaag nauwelijks kastelen en aan oorlogen en katharen tenonder gegane kloosters voorbij komen – want die gegevens kloppen doorgaans wel
**
als de temperatuur buiten ook maar enigszins richting warm begint te kruipen – moet ik aan jan roelof kruithof denken – hoe die zich voorbereidde op de alternatieve elfstedentocht in finland of zweden door enkele uren per dag op een hometrainer in een vriescel door te brengen
achteraf bleek dat allemaal in scene gezet – ter bevordering van de kijkcijfers – van de heroiek – geen idee hoe ik dat precies te weten ben gekomen – maar het zal wel met dezelfde achteloosheid omgeven zijn geweest – als toen een vriendje mij op een warme zomerdag toevertrouwde dat sinterklaas niet bestond – je krabde jezelf even achter de oren en ging weer verder – maar elke keer als ik een stoomboot zag
en vandaag rijdt het peloton van annecy naar annecy
**
vannacht reed ik zij aan zij met jean robic de alpe d'huez op – terwijl hij me onderweg in geuren en kleuren vertelde over zijn coup in de laatste etappe van die gedenkwaardige tour van '47 – toen op het allerlaatste moment het algemeen kla...ssement nog op zijn kop werd gezet en robic de tour won – zoals hij aan zijn toekomstige vrouw beloofd had
hoewel er tegenwoordig niets bijzonders meer gebeurt in die laatste etappe – hinault en zoetemelk waren de laatste die los van de rest de champs elysee opdraaide - en froomes zegen al zo goed als vast lijkt te staan - kan ik me toch niet voorstellen dat deze droom voor jan joker tot me kwam – dus is de focus geheel gericht op vandaag – al was het slechts een poging
het is een korte etappe - dus laten we eens niet wachten tot aan de voet van de semnoz – maar gewoon vanuit de start – als een juniorenkoers te honselersdijk - en elke klimmende en dalende kilometer te benutten om froome het vuur aan de schenen te leggen – gewoon 125 kilometer volle bak – geen oog voor de dagjesmensen in het peloton – alles op het klassement – opdat een fascinerende tour het slot krijgt dat ie verdient
**
over rasklimmers zoals gaul, bahmontes, van impe, herrera, pantani etc – zijn boeken vol geschreven – en binnenkort zal ook quintana er aan moeten geloven – maar over de krachtklimmers – de zogenaamde alpenstoempers – hoor je maar weinig
natuurlijk kun je stellen dat de mont revard geen al te steile klim is – maar de wijze waarop voigt vandaag op het buitenblad al zijn medevluchters zoek reed was meer dan indrukwekkend – zoals eigenlijk alles wat deze 41 jarige duitser op een fiets laat zien - niet hannibal maar diens olifanten zouden de geschiedenisboeken moeten domineren
wat mij betreft geven ze de bolletjestrui van vandaag aan dit karaktermens – of roepen ze desnoods een nevenklassement in het leven - alles beter dan een rolland – die op de eerste beklimming regulier geklopt wordt – om vervolgens zijn tegenstander als door een slang gebeten op de tweede beklimming domweg klem te rijden
als ik igor anton was had ik het wel geweten – maar ja – de camera's – altijd weer die camera's – vooral indien het ook nog eens een fransman is die het in de regiewagen voor het zeggen heeft – om over jury's nog maar te zwijgen – en de duitse televisie - die doet er zelfs helemaal het zwijgen toe
maar voigt - die goeie ouwe trouwe voigt - stoempt moedeloos voorwaarts - en zwaait ondertussen op een afgesproken punt glimlachend naar zijn kinderen
**
sinds ik het wielrennen volg heb ik naast de voor de hand liggende helden als hinault, merckx en coppi – altijd een enorm zwak gehad voor de eeuwige aanvallers – renners die kijkende naar hun erelijst misschien niet datgene uit hun carrière... hebben gehaald – wat er qua talent wel degelijk in had gezeten - maar die hun hart volgde
renners die zichzelf – verslaafd aan het fietsen – aan het afzien – gewoonweg niet in konden houden – en er het liefst vanaf de start invlogen – die in elke kopgroep met gejuich ontvangen worden – waar iedereen mee door wil rijden – aangezien men weet dat ze geen beurt op kop over zullen slaan – die de eretitel dwangarbeider van de weg waardig zijn – die ondanks hun mogelijk beschermde status in andere koersen geen moment zullen twijfelen om voor hun kopman de kloten er af te draaien
het zijn renners als wegmuller, flecha en voigt die voor mij dan ook de kers op de wielertaart vormen – en wanneer zo'n renner tijdens de beklimming van de alpe d'huez ook nog eens rechtsomkeert maakt – omdat hij in zijn ooghoeken heeft gezien – dat de bidon die hij doelbewust aan een jongetje gaf - in de handen van een volwassen kerel terecht is gekomen – en hij van mening is dat dat even rechtgezet moet worden – zoals voigt afgelopen donderdag deed – dan gaat mijn wielerhart nog harder kloppen en kan ik me al helemaal niet meer voorstellen dat er een mooiere sport bestaat
**
