in de serie : openingszinnen die blijven hangen

"A poet's autobiography is his poetry. Anything else can only be a footnote."

onvergetelijke cols uit de tour de france

 

 

Een van de cadeautjes die ik met de kerst mocht ontvangen.

Leuk om in juli toe te voegen aan de stapel Tourboeken die dan altijd binnen handbereik in de woonkamer liggen, maar ook om de beklimmingen die ik ooit in mijn wielerframe heb mogen kerven her te beleven, zoals de Tourmalet, l'Alpe d'Huez, de La Croix de Fer & de Aspin

Nu  moet ik wel bekennen dat de afbeeldingen bij het doorbladeren al op mijn benen slaan, ik vandaag de dag op de eerste de beste brug spontaan verzuur, maar goed, ik heb er een aantal mogen beklimmen en ik kan niet onder stoelen of banken steken daar nog steeds fier op te zijn.

Niet in het boek, maar wel in de benen.

Jisp door de ogen van mijn grootvader

Geregeld haal ik de tekeningen van mijn grootvader  tevoorschijn om aan zijn hand weer even door mijn geboortedorp te wandelen.

goed zo die hangen

Kreeg vandaag enkele foto's van recent verkochte tekeningen & asemische werkjes toegestuurd. Aangezien het toch een beetje je kinderen zijn, is het toch leuk wanneer je een beetje op de hoogte blijft van hoe het ze vergaat, nadat ze eenmaal de ouderlijke woning verlaten hebben.

een jonggestorven dichteres uit de bibliotheek van gerrit komrij

 

 

 

 

Johanna Constantia Cleve werd op 4 december 1800 te Dordrecht geboren als dochter van Joan Diderik Matthias Cleve, arts & Ida Agneta de Stoppelaar.

Al voor haar zevende zou ze zijn begonnen met het schrijven van gedichten, en volgens van der Aa (Parelen uit de lettervruchten van Nederlandsche dichteressen - Amsterdam 1856) "was zij door eene onweerstaanbare zucht voor de poezij bezield". Haar ouders onderkenden haar talent en haar vader - lid van het Haagse dichtgenootschap "kunstliefde spaart geen vlijt" - wierp zich op als mentor. Ongetwijfeld zorgde hij ervoor dat ze op haar negende de jongste aankwekeling werd van dit genootschap. Zij mocht er haar gedichten voorlezen en won diverse aanmoedigings- en ereprijzen. Op elfjarige leeftijd publiceerde zij haar eerste bundel "Jeugdigde dichtproeven" (1813) met een voorbericht van de Haagse dichter Mr. Thomas van Limburg. Hij loofde haar 'jeugdig dichtvernuft' en voorzag voor haar een mooie toekomst. In 1815 werd zij officieel lid van "kunstliefde spaart geen vlijt".

In 1817 kwam de bundel "Lentebloemen" bij intekening uit. Elk exemplaar was door de dichteres persoonlijk gesigneerd. In het voorwoord, eveneens van haar hand, herdacht zij haar inmiddels overleden mentor van Limburg.

op 14 februari 1822 stierf Cleve, slechts 21 jaar oud, te Leiden. Haar gedicht "Het klaverblad van vieren (aan drie vriendinnen), met gitaarbegeleiding, verscheen postuum in de Muzen-Almanak van 1825. Haar vroege dood versterkte haar faam als veelbelovend maar te jong overleden dichteres.

Bron : Digitaal vrouwenlexicon van Nederland

Een keuze uit de decembernotities

bas jan ader
zat op het dak

toen het hevig
begon te regenen

het zou daarentegen
nog jaren duren

voor je het een zee kon noemen

**

ik plaatste een vaas
aan de buitenzijde van het raam

in de hoop
dat een toevallige passant

maar de dagen zijn te kort

het lichaam
dat hier naast mij & naakt
een dorp probeert te imiteren

**

het meisje van bamboe
slaapt haar roes uit
in mijn vensterbank

& ooit
wordt er een panda geboren

die geschiedenis gaat schrijven

**

ik litteken lelijk

is dan misschien
geen mooie
poëtische regel

maar jezus

**

witte dieren revisited :

er zullen bundels
van jan arends
in de kast staan

& dat zal alles zijn

**

 

 

& niemand die een koe zag

of zoals oma
ooit

op de achterzijde
van deze foto schreef

vader met henk

& driehonderd
kilo vlees

**

(voor ellen)

er zit hier al dagen
een meisje op het dak

ze staart over de stad
& haar rug jeukt

in jouw hoofd

zouden daar zeker
vleugels van komen

**

 

de loopgraaf die vader
in de tuin had aangelegd

is vannacht volgelopen

& verdrinken zei moeder
is ook een vorm van

**

stilleven

ziekenfondspapieren
onder een volle asbak

een verfrommelde pocket
van poe

**
toen attila józsef

zich op het spoor
had neergevlijd

de trein te vroeg - een ander
op hetzelfde idee was gekomen

was het niet veel kouder

dan vandaag

**

 

vader

 

schilderde baggerboten

in de suez

 

& moeder

 

antarctica

 

**

 

het waren de nazi's

uit een eerder huwelijk

zei tante

alsof een geborduurd hakenkruis
een ander verhaal zou vertellen

& de soep
die warmen we vanbinnen wel op

minirecensie

 

 

die
maar niet

wil
gaan liggen

Een greep uit de boekenkast - The Cool World

 

Over de auteur, met dank aan Wikipedia :

Warren Miller (1921–1966) was an American writer. Although he gained some notoriety for his books dealing with issues of race, as in The Cool World and The Siege of Harlem, and for his more political books such as Looking for The General and Flush Times, because of his early death due to lung cancer and his outspoken political views he has remained relatively unknown.

Miller received his Bachelors and Masters from the University of Iowa, and was an instructor of literature there during the 1950s. He wrote several novels during the 1950s and early 60's. His novel Love Me Little was originally published under the pseudonym Amanda Vail.

Volgens James Baldwin was The Cool World één van de sterkste boeken die hij ooit over Harlem gelezen had.

Hieronder de verfilming van het boek uit 1964 door Shirley Clarke.



Een film die me op bepaalde momenten aan een vroege Kids (1995) van Larry Clarke deed denken.

Büchiana

In principe zit de kast vol, maar ach.

Ambrose Bierce

Op 26 december 1913 verstuurd schrijver en journalist Ambrose Bierce , die zich op dat moment om louter journalistieke redenen heeft aangesloten bij het leger van Pancho Villa, zijn laatste brief om vervolgens nooit meer iets van zich te laten horen.

 

Hoewel in de loop der tijden talloze theorieën omtrent zijn verdwijning de ronde hebben gedaan, is nooit een spoor van hem teruggevonden

In een van zijn laatste brieven aan zijn nicht Lora schreef hij echter wel reeds het volgende:

"Vaarwel. Als je hoort dat ik tegen een Mexicaanse muur ben gezet en aan flarden geschoten, besef dan alsjeblieft dat ik denk dat dat een tamelijk goede manier is dit leven te verlaten. Het is beter dan ouderdom, ziekte en een val van de keldertrap. Een gringo te zijn in Mexico... Ah, dat is euthanasie"

bron:wikipedia

minirecensie

met

open
mond

bij gebrek aan boom & andere kerstversiering

& niemand die een koe zag

 

 

of zoals oma
ooit

op de achterzijde 
van deze foto schreef

vader met henk

& driehonderd
kilo vlees

 

The Junky's Christmas

minirecensie

&
steeds
beter

Daalman

"Van zijn bezoeken aan de oude Daalman, vertelde Frank niets aan zijn ouders. Waarom hij dat niet deed, wist hij niet. Maar onbewust had hij het gevoel dat zijn vader er iets verkeerds in zou zien. En het was trouwens veel prettiger om een geheim te hebben."

Zo begint het verhaal Daalman van Hans van Sweeden (1939-1963). Een verhaal van iets meer dan drie pagina's. Een verhaal dat regelmatig in mijn gedachten terugkeert, zo ook bij het zien van onderstaande foto.

 

 

Parke Harrisson - Flying lesson

 

"Toen Daalman weer de kamer uitging, probeerde hij de vogeltjes te tellen, maar er waren er zoveel dat hij pas bij de vierenvijftigste was toen Daalman weer binnenkwam. Kijk je naar de vogeltjes, jongen, zei Daalman. Er zijn weer nieuwe bijgekomen, zei Frank. Hij scheen iets grappigs gezegd te hebben, want Daalman barstte uit in een schrille lach, waar Frank een beetje van schrok. Want zo had hij hem nog nooit horen lachen. Daalman wiste zich de tranen uit de ogen. Ja jongen. Zei hij, er zijn weer nieuwe vogeltjes ingevlogen en ik verwacht nog een nieuwe."

Het scrotum van Oscar Wilde

Precies 125 jaar geleden sneed Vincent van Gogh een deel van zijn oor af.

Kunstenaars en hun lichaamsdelen. Geen idee of men en er een boek mee zou kunnen vullen maar het deed mij in ieder geval aan onderstaand verhaal denken.

In 1913 arriveerde de engel die Jacob Epstein vervaardigt had voor het grafmonument van Oscar Wilde te Frankrijk, alwaar de beheerder van Père Lachaise het beeld als aanstootgevend bestempelde, aangezien de engel over een enorm paar testikels bleek te beschikken.

Na overleg met verschillende bestuurlijke apparaten en toonaangevende kunstinstanties, werd besloten dat Epstein zijn engel dan maar diende te castreren of een groot vijgenblad moest vervaardigen. Hier had de kunstenaar echter geen oren naar.

Uiteindelijk bood de executeur-testamentair uitkomst en werd er een bronzen plaquette voor de gecensureerde zone geplaatst, zodat het beeld in augustus 1914 alsnog onthuld kon worden.

In de decennia die daarop volgde begon het scrotum echter steeds meer te glimmen, aangezien het betasten ervan een terugkerend ritueel in het eerbetoon aan de grote schrijver was geworden, of omdat... Hoe dan ook, het glom dat het een lieve lust was.

Tot twee (mogelijk Engelse) dames het in 1961 zat waren, en er een beitel in zette. Het afgehakte deel werd afgeleverd bij de beheerder van de begraafplaats die het naar verluidt nog enkele jaren als paperweight zou hebben gebruikt.

visuele poëzie

Vooruitgang anno 1868

h h bennett

Onderstaande foto werd vervaardigd door de Amerikaanse fotograaf Henry Hamilton Bennett (1843-1908) - vooral bekend van zijn natuurfotografie rondom de wisconsin river - die zijn zoon deze angstaanjagend ogende sprong liet maken, om aan te tonen dat het sluitermechanisme dat hij ontwikkeld had wel degelijk werkte.

Je vraagt je af of hij dat werkelijk niet op een andere manier aan had kunnen tonen,  en hoe zijn relatie met zijn zoon precies was. Maar een mooie foto is het in ieder geval wel geworden, een foto die zoveel verteld c.q oproept dat je je ogen er maar nauwelijks van af kunt houden. Althans zo werkt dat bij mij - van bas jan ader tot robinson crusoë.