Herman Van Springel kan met een gerust hart de man van de lange adem genoemd worden.
Een kwaliteit die hem uiteindelijk onsterfelijke roem zou bezorgen in Bordeaux-Parijs. Een monsterklassieker over een afstand van meer dan vijfhonderd kilometer, die voor een groot deel achter de dernies werd afgelegd, en welke hij in totaal maar liefst zeven keer zou winnen.
Daarnaast zegevierde hij in het Belgisch Kampioenschap, de ronde van Lombardije, Parijs-Tours, het kampioenschap van Zürich, Gent-Wevelgem en de Omloop het Volk.
Maar Van Springel kon ook goed uit de voeten in de grote rondes. Naast vele etappezeges behaalde hij ook de nodige podiumplaatsen. Zo werd hij tweede in de Tour (1968), de Giro (1971) & derde in de Vuelta (1970)
In de zeventien jaar dat Herman Van Springel beroepsrenner was won hij in totaal 136 wegwedstrijden.
& toch komt er telkens wanneer ik aan Van Springel denk, als eerste een anekdote bovendrijven. Tijdens de Tour de France at hij eens al fietsend een appel, die van binnen rot bleek te zijn. Van springel smeet de appel weg, om er enkele kilometers later achter te komen dat zijn gebit in de appel was blijven staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten