Gastdichter : René Char

volgens wikipedia:

René Char (L'Isle-sur-la-Sorgue, Vaucluse, 14 juni 1907 – Parijs, 19 februari 1988) was een Frans schrijver en dichter.

Char bezocht het lyceum in Avignon en later de handelsschool in Marseille. De grote eruditie en kennis van de filosofie, om welke hij later bekend stond, dankte hij voornamelijk aan zelfstudie.

Char publiceerde in 1929 zijn eerste poëziebundel en werd in zijn beginjaren aangemoedigd door Paul Éluard. Hij trok naar Parijs, waar hij onder meer André Breton en Louis Aragon leerde kennen. In 1934 vestigde hij zijn naam met de Le marteau sans maître, een van de belangrijkste dichtbundels voortgekomen uit het surrealisme van de periode 1929-1934. Uit de bundel spreekt een samenballing van krachten die ook zijn latere werk zal kenmerken. Invloeden van Nietzsche zijn herkenbaar, maar wel steeds vanuit een originele eigen visie.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog voegt Char zich bij het Franse verzet. Uit die tijd stamt de bundel Seuls demeurent en het sterk geconcentreerde, aforistische dagboek Feuillets d’Hypnos. Kort na de oorlog publiceert hij zijn bekende bundel Fureur et mystère (1948), waarin een intense bewogenheid doorklinkt en het mysterie van de tederheid centraal staat.

In het latere werk van Char, met name vanaf de jaren zestig, klinkt steeds sterker de angst en de hoop van het tijdsgewricht door. Char schetst het spanningsveld tussen de onvermijdelijke neergang (zelfs angst voor het ‘einde der tijden’) en het onweerhoudbare menselijk streven naar het hogere. Ook schrijft Char steeds vaker over het wezen van het dichterschap zelf. Niettegenstaande de ernst en filosofische diepgang van zijn levensvisie en zijn compacte schrijfstijl, weet hij toch een zekere luciditeit in zijn werk te behouden, welke de toegankelijkheid zeer ten goede komt.


L’AMOUREUSE EN SECRET

Elle a mis le couvert et mené à la perfection ce à quoi son amour assis en face d’elle parlera bas tout à l’heure, en la dévisageant. Cette nourriture semblable à l’anche d’un hautbois.

Sous la table, ses chevilles nues caressent à présent la chaleur du bien-aimé, tandis que des voix qu’elle n’entend pas la complimentent. Le rayon de la lampe emmêle, tisse sa distraction sensuelle.

Un lit, très loin, sait-elle, patiente et tremble dan l’exil des draps odorants, comme un lac de montagne qui ne sera jamais abandonné.

***

SECRET LOVE

She has set the table, refined what her love, seated across, will speak softly of, looking deeply into her eyes. Food like an oboe’s reed.

Under the table’s cover now, her bare ankles stroke her lover’s warmth, while voices she does not hear sing her praises. The lamp’s stream of light tangles, weaves voluptuous daydreams.

She knows a bed – far, far away – waits patiently, trembling in exile of sheets fragrant with musk, like a mountain lake that will never be forsaken.

**

Leave-Taking Of The Wind

Fields of mimosa are bivouacked on the village hillside.
In the distance, at picking time,
you will have an extremely sweet-smelling encounter with a girl
whose arms have been occupied
the entire day with these fragile branches. Just like a lamp
whose halo of light is perfume,
she will leave, her back to the setting sun.

It would be a sacrilege to talk to her.

Little sandal brushing the grass, let her pass.
Perhaps you will be able to discern
the ghost
of the night's dampness on her lips.


hier treft u een franstalige docu over Char uit 1967