de sneeuw
is te vers
om een engel te maken
**
ik
probeer me voor te stellen hoe het is
om
binnenkort
laten
we zeggen over een minuut of tien
voor
een vuurpeloton te moeten verschijnen
ik
denk dat ze de blinddoek
het
beste weg kunnen laten
van
een blinddoek
komen
tranen **
terwijl zijn broer te groningen
vleesetende planten determineerde
schreef
johan gustaaf danser
een
liefdesgedicht**
je
poetste je fiets met oude lakens
van
het bed waarin je ooit verwekt
zoals
er geneukt werd
glommen
je spaken
maar
geen idee waarheen
& gaandeweg
& gaandeweg
**
er
hangt iets in de lucht
waar
je nog geen weet van hebt
je
zou het poëzie kunnen noemen
maar
daar heb je niet voor doorgeleerd
je
ouders niet voor kromgelegen
je
zou zeggen dat je je niet vertillen kunt
aan
witregels
**
daar sta je dan
aan de rand van een plattegrond
die al veel te vaak is opengevouwen
je geboortehuis
de tram
in de verte
weet nergens van
**
in iedere ooghoek
gaan
bewegingen schuil
die
nog gemaakt moeten worden
ik
zie dat er al iets in je opkomt
**
vergeet
het bloed
dat naar je hoofd
hoort
te stromen
&
vouw jezelf
een
albatros
de
vleugels
knippen
we er later wel af
Geen opmerkingen:
Een reactie posten