"Drei Monate nach seinem Tod fand ich im alten Elektro-Rasierer, mit dem ich ihn vier Wochen vor seinem Tod im Krankenhaus rasiert hatte, die grauen Bartstoppeln wieder. Ich war nicht dabeigewesen, als er starb. Ich hatte es abgelehnt, seine Leiche zu,sehen. Doch jetzt reichte der Anblick der Barthaare in meiner Hand aus, mich wehrlos zu machen gegen den Tränendrang hinter der Stirn. Ich weinte.“
Blijf me erover verbazen dat het bij deze vertaling gebleven is
**
**
de meisjes
waarin ik mijn moeder herken worden steeds zeldzamer
verlaten het park met de fiets aan de hand
met dank aan de kringloopwaarin ik mijn moeder herken worden steeds zeldzamer
verlaten het park met de fiets aan de hand
het kind achterop zwaait nog even naar de vogels - de dag
is zwijgzamer geworden
ooit had ze dit een bos genoemd maar de bomen
dunnen uit - het nestkastje boven de keukendeur
beweegt niet meer
**
is zwijgzamer geworden
ooit had ze dit een bos genoemd maar de bomen
dunnen uit - het nestkastje boven de keukendeur
beweegt niet meer
**
uit 1966 - in een stijl die zich nog duidelijk aan het ontwikkelen was
hou het maar bij de foto's - want de cijfers zijn te bizar voor woorden
in verband met de tewerkstelling van mijn grootvader altijd een onderwerp dat op mijn interesse kan rekenen
schetst een mooi beeld van de berlijnse vrouw in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw - waarin onder andere aandacht voor marlene dietrich, leni riefenstahl & elise lasker-schüler, maar ook voor mary wigman (zie afbeelding hieronder)
mary wigman
zoals ze danste:
met zoveel gevoel
& later
voor de nazi's
**
Geen opmerkingen:
Een reactie posten