Vandaag, precies vijftig jaar geleden verscheen de eerste aflevering van Pipo de Clown op de Nederlandse televisie. Niet dat ik zoveel op heb of had met deze serie, kan me immers nauwelijks herinneren ooit een hele aflevering gezien te hebben, maar Pipo is nu eenmaal onderdeel van ons collectief geheugen, dus sta je daar even bij stil, al was het voor mij enkel om het hieronderstaande gedicht van Saul van Messel (pseudoniem van Jaap Meijer - inderdaad de vader van) Hoeveel bondiger kan een mens zijn.
pipo
in bergen belsen
waren geen vogels
geen bloemen
wel kinderen
© Saul van Messel - syndroom - nijgh & van ditmar - 1971
Geen opmerkingen:
Een reactie posten