De dag na het overlijden van zijn vierentachtigjarige moeder, 26 oktober 1977, begint de prominente Franse intellectueel Roland Barthes een rouwdagboek. Heel zijn leven heeft Barthes bij zijn moeder gewoond en de keren dat hij werk aanvaardde in het buitenland, verhuisde zij met hem mee. Zij was alles voor hem en hij alles voor haar. Haar dood brengt dan ook wanhoop en verdriet. Hij zal nooit meer dezelfde zijn als voor haar overlijden.
Barthes schrijft over herkenbare zaken, zoals de angst zich iemands stem niet meer te kunnen herinneren, of het in onbruik raken van de lievelingswoordjes die je met de ander deelde. Als bij de bakker de verkoopster hem een brood aanreikt en ‘voilà’ zegt op de manier waarop zijn moeder dat ook zei, krijgt hij het even te kwaad. Rouwdagboek is een onthutsend en intiem boek over verdriet. Maar het reikt veel verder dan alleen persoonlijke herinneringen; het heeft een universele dimensie: we dragen allemaal verdriet met ons mee. Iedereen die een dierbare verloren heeft, zal dit boek als een troost ervaren en het aan zijn of haar hart drukken.
Barthes schrijft over herkenbare zaken, zoals de angst zich iemands stem niet meer te kunnen herinneren, of het in onbruik raken van de lievelingswoordjes die je met de ander deelde. Als bij de bakker de verkoopster hem een brood aanreikt en ‘voilà’ zegt op de manier waarop zijn moeder dat ook zei, krijgt hij het even te kwaad. Rouwdagboek is een onthutsend en intiem boek over verdriet. Maar het reikt veel verder dan alleen persoonlijke herinneringen; het heeft een universele dimensie: we dragen allemaal verdriet met ons mee. Iedereen die een dierbare verloren heeft, zal dit boek als een troost ervaren en het aan zijn of haar hart drukken.
bron : site meulenhoff
----
Geen opmerkingen:
Een reactie posten