het cliché van het witte vel
of de vraag waarom ik toch ooit begonnen ben met tekenen
---
we vonden een kroegmaar geen piano
enkel suïcidale
meisjesnamen
in markerstift
---
geboortegrond
dat we met het zweet in onze handen zagen - hoe breed de dorpsstraat werkelijk was - hoe los de klinkers in het woordje dood - want schudden doen we enkel de graven nog - het pluchebeest in moeders schoot
---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten