een drachme voor je gedachten homer
het is de dwaasheid die hier takken zoekt
manden vlecht in plaats van slaan - hoe
buigzaam is verdriet - vroeg een dichter
zich al eens eerder af - wie kent hem nog
wie mij & morgen wordt er weer van alles
verwacht - maar hoe leeg een bos nog
groeien kan - ik bedenk het me liever niet
---
onder de grote eik
waar de paddentrek
het bleekveld kruiste
spreidde opa een pcknickkleed
het meisje dat ineens niets
van ontrouw wilde weten
had iets te drinken meegebracht
het was de zomer van '45
& oma haalde heel bedreven
mijn toekomst door een wringer
---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten