dinsdag 6 december 2011

Een keuze uit de gedichten van Saul van Messel (2)

Concerto pour la main gauche

- voor de oostenrijkse pianist paul
wittgenstein die zijn rechterarm had
verloren in de eerste wereldoorlog,
componeerde maurice ravel zijn
pianoconcert voor de linkerhand -


zandvoort zomer '69

vanochtend heb ik
dit gedicht geschreven
met de afgeschoten
of afgevroren
arm van een duitse militair
die ik op de boulevard
ontmoette

ik voelde kramp
maar hij wist niet
waar






---

opdringerig volkje

in hun bedrijf
te wreed verrast

kronkelt hun lijf
in blauwig puin

een wespennest
wordt uitgegast

een mini-auschwitz
in mijn tuin

---

syndroom

ik hak een trap uit
en ik klim naar boven

het uitzicht op mezelf
brengt geen soelaas

beneden mij
een uitgebrande oven

terzijde voel ik
afsluiting van gaas

---

kaddisj
- blauwdruk-

zo vol
was de
kamer van
gas
dat ik
dacht dat
jij het
was

---

auschwitz

het donker blies
de dromen aan
mijn moeder blies
de lampen uit

het donker blaast
de rampen aan
mijn moeder tikte
aan de ruit

---

plastische chirurgie

die duitser
met zijn levensloze wangen
heeft ook vannacht
weer joden opgehangen

zijn vrouw die hem
hoort gillen op
zijn dodenakker
wordt altijd wakker

dan droogt zij
onder moederlijk geluid
de echte tranen
van zijn plastic huid

---

bergen belsen

oog in oog
met de dood

brak water
en beschimmeld brood

maar ook de grens
vanwaar het leven

voor altijd zichtbaar
is gebleven

---

in memoriam meester van gelder

hoe vallen verzen
in mijn trechter
waar ligt de navel
van het woord
het vonnis van
de grote rechter
heeft met de kille
hem vermoord

mijn rebbe stil
en grijs en mager
hij werd als kind
al niet verwend
zijn vader was
in groenlo slager
mijn moeder heeft
hem goed gekend

wij lernen op kaalstub
- een bovenkamer -
gaslampen schemeren
de bosstraat door
mijn handen spelen
met de praeseshamer
hij leest zeer duidelijk
een rasjie voor

nu is mijn rebbe
lang reeds elders
een schim of minder
in het dodenrijk
zijn kaddisj looft god
langs de kwelders
mijn jaartijdlicht
dooft in het slijk

---

orplid

daags na mijn dood
groeide het gras

een roos was rood
maar gaf niet af

aldus mijn hand
diep in de grond

over een land
dat nooit bestond

---


alle gedichten uit syndroom - joodse poezie : nijgh & van ditmar 1971

Geen opmerkingen: