Werkzaam op een camping in Toscane begin jaren negentig bezocht ik verschillende malen de plaatselijke begraafplaats, alwaar ik telkens weer getroffen werd door de vele foto's van overledene, die je op bijna elke steen wel gewaar kon worden. Iets wat we in de Noordelijke Nederlanden niet bepaald gewoon waren, & met mijn hele familie nog in leven kon de dood niet veel dichter komen. Niet veel persoonlijker worden.
Afgelopen weekend struinde ik over een rommelmarkt & trof tot mijn verbazing bovenstaand graffotootje aan.
Je hoeft geen familie te zijn om een band te hebben / te voelen. Of is dat andersom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten