***
uit:
Ze hebben kaartjes voor het ballet maar zijn eigenlijk doodmoe
***
Er moet een tussenvorm bestaan tussen mijn "poëzie" en het "proza" dat ik doorgaans na een regel of tien reeds langdradig begin te vinden.
Laatst
vond ik in de kringloop: antropologie & 100 andere verhalen in
101 woorden van Dan Rhodes (vassalucci - 2000) Misschien dat ik daar iets mee zou
kunnnen; ultra korte verhalen over de liefde. Maar tja, daar ben ik
zelf ook snel over uitgeluld.
Moet
je met de dood proberen dacht ik nog. Moet je met de dood proberen.
***
Droomde vannacht, dat ik met een stofzuiger over het strooiveld liep. Alsof ik precies wist waar ik zijn moest & creërde zo de meest vage figuren in het gras.
Iets van de vorige eeuw, iets van nu, het deerde niet. Zolang de zak maar vol kwam. Thuis klopte ik hem wel uit.
Voor
mijn golem had ik geen rivierklei nodig. Het was enkel een kwestie
van elke kier dicht te houden, geen deur meer open.
Wat
zouden ze opkijken, als ze me vonden.
***
Het
was mij ten strengste verboden alleen het bos in te gaan.
Er bestond immers de kans dat iemand me op zou wachten, hangend aan een tak maar nog niet dood & dat die me dan zou vertellen hoe de wereld werkelijk in elkaar stak, dat alle moeite uiteindelijk voor niets zou zijn & dat er in de boom nog voldoende takken waren.
Waarschijnlijk had ik hoogstens naar de knoop gekeken & bedacht welke kleur de badge had die daar bijhoorde & hoe die zou staan op mijn uniform.
Maar ja, je ouders teleur stellen is natuurlijk ook weer zo wat.
Er bestond immers de kans dat iemand me op zou wachten, hangend aan een tak maar nog niet dood & dat die me dan zou vertellen hoe de wereld werkelijk in elkaar stak, dat alle moeite uiteindelijk voor niets zou zijn & dat er in de boom nog voldoende takken waren.
Waarschijnlijk had ik hoogstens naar de knoop gekeken & bedacht welke kleur de badge had die daar bijhoorde & hoe die zou staan op mijn uniform.
Maar ja, je ouders teleur stellen is natuurlijk ook weer zo wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten