't Is niet aan mij dat ik die muren uit wil duwen,
Naar ruimte hijg en schreeuw om recht!
'k Weet mij verward in een onmeedogend kluwen
En ken het deel dat mij zal worden toegelegd.
't is niet om mij: 'k heb fel en taai gestreden,
Bij dag noch nacht begeerd naar rust;
'k Heb in het lijden der gedoemden meegeleden.
En vaar nu heen naar verre, lichte kust.
Maar 'k moet nog zoveel diepe dingen zeggen
Aan haar die altijd op mij wacht;
Ik moet een kindje in zijn bedje leggen
En kussen het een zacht goe-nacht!
Bovenstaand gedicht werd gedurende de tweede wereldoorlog in de gevangenis aan de Weteringschans te Amsterdam geschreven - door niemand minder dan dominee & verzetsheld Bastiaan Jan Ader (1909-1944) - inderdaad, de vader van ..
**
Geen opmerkingen:
Een reactie posten