zaterdag 30 april 2011
donderdag 28 april 2011
woensdag 27 april 2011
Hart Crane : vandaag in sepia
27 april 1932
Hart Crane (geboren op 21 juli 1899 te Garretsville) was de zoon van Clarence A. Crane, een succesvolle zakenman in de zoetwaarindustrie, en van Grace Edna Hart.
In 1916 scheidden Hart Cranes ouders, waarna Crane verder opgroeide in Portage, Trumbull en Cuyahoga County. Gedurende een groot deel van de rest van zijn leven leefde Crane in onmin met zijn vader, die later nog twee keer hertrouwde en tegen wie hij bovendien door zijn moeder werd opgezet. Vanwege de problemen tussen zijn ouders bracht Crane een groot deel van zijn jeugd (de periode 1909-1916) door bij zijn grootmoeder van moederskant. In deze zelfde tijd begon hij zich bezig te houden met literatuur en lyriek.
Op 16-jarige leeftijd schreef Crane zijn eerste gedicht. Hoewel hij de High school niet afmaakte, maakten zijn ouders het mogelijk dat hij zich in New York op een studie ging voorbereiden. Crane was in die tijd in Cleveland al werkzaam als reporter voor The Plain Dealer en als verkoper in een apotheek, terwijl hij in New York als copywriter werkte. In die tijd wisselde hij vaak van woning. Ook woonde hij met vrienden een tijdlang in verschillende boerderijen in het zuiden van Connecticut. Door anderen is hij beschreven als psychisch instabiel en als iemand die zeer snel van stemming kon wisselen. Aan het eind van de jaren '20 werd hij ook een zware alcoholist.
Dankzij een Guggenheim-stipendium kon Hart Crane in de Caraïben en Mexico leven en werken. Zijn inspiratie haalde hij onder meer uit het werk van Walt Whitman, Algernon Swinburne, T.S. Eliot en de Metaphysical poets.
Hij publiceerde uiteindelijk twee gedichtenbundels, White Buildings (1926) en The Bridge (1930), die echter slecht werden ontvangen. Zijn twee bekendst geworden gedichten zijn The Bridge en Voyages, waarin hij zijn ervaringen als homoseksueel in een vijandige omgeving beschrijft.
Op 27 april 1932 pleegde Crane zelfmoord door in de Golf van Mexico van de S.S. Orziba af te springen. Zijn lichaam is nooit gevonden. (bron: wikipedia)
To Brooklyn Bridge
by Hart Crane
How many dawns, chill from his rippling rest
The seagull's wings shall dip and pivot him,
Shedding white rings of tumult, building high
Over the chained bay waters Liberty--
Then, with inviolate curve, forsake our eyes
As apparitional as sails that cross
Some page of figures to be filed away;
--Till elevators drop us from our day . . .
I think of cinemas, panoramic sleights
With multitudes bent toward some flashing scene
Never disclosed, but hastened to again,
Foretold to other eyes on the same screen;
And Thee, across the harbor, silver-paced
As though the sun took step of thee, yet left
Some motion ever unspent in thy stride,--
Implicitly thy freedom staying thee!
Out of some subway scuttle, cell or loft
A bedlamite speeds to thy parapets,
Tilting there momently, shrill shirt ballooning,
A jest falls from the speechless caravan.
Down Wall, from girder into street noon leaks,
A rip-tooth of the sky's acetylene;
All afternoon the cloud-flown derricks turn . . .
Thy cables breathe the North Atlantic still.
And obscure as that heaven of the Jews,
Thy guerdon . . . Accolade thou dost bestow
Of anonymity time cannot raise:
Vibrant reprieve and pardon thou dost show.
O harp and altar, of the fury fused,
(How could mere toil align thy choiring strings!)
Terrific threshold of the prophet's pledge,
Prayer of pariah, and the lover's cry,--
Again the traffic lights that skim thy swift
Unfractioned idiom, immaculate sigh of stars,
Beading thy path--condense eternity:
And we have seen night lifted in thine arms.
Under thy shadow by the piers I waited;
Only in darkness is thy shadow clear.
The City's fiery parcels all undone,
Already snow submerges an iron year . . .
O Sleepless as the river under thee,
Vaulting the sea, the prairies' dreaming sod,
Unto us lowliest sometime sweep, descend
And of the curveship lend a myth to God.
***
Hart Crane (geboren op 21 juli 1899 te Garretsville) was de zoon van Clarence A. Crane, een succesvolle zakenman in de zoetwaarindustrie, en van Grace Edna Hart.
In 1916 scheidden Hart Cranes ouders, waarna Crane verder opgroeide in Portage, Trumbull en Cuyahoga County. Gedurende een groot deel van de rest van zijn leven leefde Crane in onmin met zijn vader, die later nog twee keer hertrouwde en tegen wie hij bovendien door zijn moeder werd opgezet. Vanwege de problemen tussen zijn ouders bracht Crane een groot deel van zijn jeugd (de periode 1909-1916) door bij zijn grootmoeder van moederskant. In deze zelfde tijd begon hij zich bezig te houden met literatuur en lyriek.
Op 16-jarige leeftijd schreef Crane zijn eerste gedicht. Hoewel hij de High school niet afmaakte, maakten zijn ouders het mogelijk dat hij zich in New York op een studie ging voorbereiden. Crane was in die tijd in Cleveland al werkzaam als reporter voor The Plain Dealer en als verkoper in een apotheek, terwijl hij in New York als copywriter werkte. In die tijd wisselde hij vaak van woning. Ook woonde hij met vrienden een tijdlang in verschillende boerderijen in het zuiden van Connecticut. Door anderen is hij beschreven als psychisch instabiel en als iemand die zeer snel van stemming kon wisselen. Aan het eind van de jaren '20 werd hij ook een zware alcoholist.
Dankzij een Guggenheim-stipendium kon Hart Crane in de Caraïben en Mexico leven en werken. Zijn inspiratie haalde hij onder meer uit het werk van Walt Whitman, Algernon Swinburne, T.S. Eliot en de Metaphysical poets.
Hij publiceerde uiteindelijk twee gedichtenbundels, White Buildings (1926) en The Bridge (1930), die echter slecht werden ontvangen. Zijn twee bekendst geworden gedichten zijn The Bridge en Voyages, waarin hij zijn ervaringen als homoseksueel in een vijandige omgeving beschrijft.
Op 27 april 1932 pleegde Crane zelfmoord door in de Golf van Mexico van de S.S. Orziba af te springen. Zijn lichaam is nooit gevonden. (bron: wikipedia)
To Brooklyn Bridge
by Hart Crane
How many dawns, chill from his rippling rest
The seagull's wings shall dip and pivot him,
Shedding white rings of tumult, building high
Over the chained bay waters Liberty--
Then, with inviolate curve, forsake our eyes
As apparitional as sails that cross
Some page of figures to be filed away;
--Till elevators drop us from our day . . .
I think of cinemas, panoramic sleights
With multitudes bent toward some flashing scene
Never disclosed, but hastened to again,
Foretold to other eyes on the same screen;
And Thee, across the harbor, silver-paced
As though the sun took step of thee, yet left
Some motion ever unspent in thy stride,--
Implicitly thy freedom staying thee!
Out of some subway scuttle, cell or loft
A bedlamite speeds to thy parapets,
Tilting there momently, shrill shirt ballooning,
A jest falls from the speechless caravan.
Down Wall, from girder into street noon leaks,
A rip-tooth of the sky's acetylene;
All afternoon the cloud-flown derricks turn . . .
Thy cables breathe the North Atlantic still.
And obscure as that heaven of the Jews,
Thy guerdon . . . Accolade thou dost bestow
Of anonymity time cannot raise:
Vibrant reprieve and pardon thou dost show.
O harp and altar, of the fury fused,
(How could mere toil align thy choiring strings!)
Terrific threshold of the prophet's pledge,
Prayer of pariah, and the lover's cry,--
Again the traffic lights that skim thy swift
Unfractioned idiom, immaculate sigh of stars,
Beading thy path--condense eternity:
And we have seen night lifted in thine arms.
Under thy shadow by the piers I waited;
Only in darkness is thy shadow clear.
The City's fiery parcels all undone,
Already snow submerges an iron year . . .
O Sleepless as the river under thee,
Vaulting the sea, the prairies' dreaming sod,
Unto us lowliest sometime sweep, descend
And of the curveship lend a myth to God.
***
dinsdag 26 april 2011
maandag 25 april 2011
zaterdag 23 april 2011
il neige sur liege
Morgen Luik-Bastenaken-Luik - Misschien dat ik op het werk de finish nog even mee kan pikken, maar meer lijkt er jammer genoeg niet in te zitten. Reed zelf ooit (ong. 20 jaar geleden) de kortere, maar zeker niet minder zware variant Tilff-Bastogne-Tlff over 215 kilometer. Maar aangezien ik vandaag de dag reeds begin te verzuren op de eerste de beste brug of viaduct zal ik daar verder niet over uitweiden.
Denkend aan deze klassieker, vooral in deze tropische aprilmaand, schiet me telkens de editie van 1980 te binnen :
Luik-Bastenaken-Luik van 1980 is wellicht de meest dramatische voorjaarsklassieker aller tijden. Toen de renners 's morgens uit Luik vertrokken, leek er weinig aan de hand te zijn: er vielen wat regendruppels uit de grijze lucht en de matige noordoostenwind trok aan. Tot het weer na dertig kilometer dramatisch omsloeg en Luik-Bastenaken-Luik de allure van een overlevingstocht kreeg.
Bernard Hinault, de uitgesproken patron van het peloton, greep de buitengewone omstandigheden (sneeuw, gure zijwind) aan om zich de legende in te rijden. Op tachtig kilometer voor de finish liet hij zijn laatste metgezellen in de steek en richtte, aldus toenmalig Raleigh-ploegleider Peter Post, een ware slachtpartij aan.
Slechts eenentwintig renners haalden de aankomst. Hennie Kuiper, de nummer twee, had bijna tien minuten achterstand op de ontketende Fransman. Kuiper: 'Die dag greep Hinault zijn tegenstanders zo bij de keel dat aan het einde iedereen op sterven na dood was.' (Belga sport)
***
Of zoals Brel het bedoelde :
***
Denkend aan deze klassieker, vooral in deze tropische aprilmaand, schiet me telkens de editie van 1980 te binnen :
Luik-Bastenaken-Luik van 1980 is wellicht de meest dramatische voorjaarsklassieker aller tijden. Toen de renners 's morgens uit Luik vertrokken, leek er weinig aan de hand te zijn: er vielen wat regendruppels uit de grijze lucht en de matige noordoostenwind trok aan. Tot het weer na dertig kilometer dramatisch omsloeg en Luik-Bastenaken-Luik de allure van een overlevingstocht kreeg.
Bernard Hinault, de uitgesproken patron van het peloton, greep de buitengewone omstandigheden (sneeuw, gure zijwind) aan om zich de legende in te rijden. Op tachtig kilometer voor de finish liet hij zijn laatste metgezellen in de steek en richtte, aldus toenmalig Raleigh-ploegleider Peter Post, een ware slachtpartij aan.
Slechts eenentwintig renners haalden de aankomst. Hennie Kuiper, de nummer twee, had bijna tien minuten achterstand op de ontketende Fransman. Kuiper: 'Die dag greep Hinault zijn tegenstanders zo bij de keel dat aan het einde iedereen op sterven na dood was.' (Belga sport)
***
Of zoals Brel het bedoelde :
***
vrijdag 22 april 2011
van kiek tot kiekje
weer wat geleerd - vandaag in sepia
Op 22 april 1811 werd in Groningen Israel David Kiek geboren als zoon van de horlogemaker David Lazarus Kiek en Lea Levie Pinto. Omstreeks 1837 trouwde Israel Kiek met Hendrika de Leeuw. In 1838 werd hun eerste kind, Louis Israel, geboren waarna nog elf kinderen zouden volgen.
Voordat Israel Kiek fotograaf werd, had hij al verschillende beroepen uitgeoefend. In zijn jonge jaren was hij kistenmaker. Daarna stond hij achtereenvolgens te boek als schrijnwerker, slager, loterijcollectant en koopman. In 1860 werd hij voor het eerst als fotograaf genoemd. Zijn beste klanten waren Leidse studenten. Om er helemaal bij te horen was het onder hen gebruikelijk om een groepsportret te laten maken bij de fotograaf. Daarvoor gingen ze dan naar Israel Kiek. De studenten noemden deze portretjes al gauw 'kiekjes'. De kwaliteit ervan was vaak niet geweldig zodat men amateurfoto's gaandeweg zo is gaan noemen. Vier van de zonen van Israel zijn eveneens het fotografenvak ingegaan en werden door hun vader opgeleid. Op 14 mei 1899 is Israel Kiek in Leiden overleden.
***
***
Op 22 april 1811 werd in Groningen Israel David Kiek geboren als zoon van de horlogemaker David Lazarus Kiek en Lea Levie Pinto. Omstreeks 1837 trouwde Israel Kiek met Hendrika de Leeuw. In 1838 werd hun eerste kind, Louis Israel, geboren waarna nog elf kinderen zouden volgen.
Voordat Israel Kiek fotograaf werd, had hij al verschillende beroepen uitgeoefend. In zijn jonge jaren was hij kistenmaker. Daarna stond hij achtereenvolgens te boek als schrijnwerker, slager, loterijcollectant en koopman. In 1860 werd hij voor het eerst als fotograaf genoemd. Zijn beste klanten waren Leidse studenten. Om er helemaal bij te horen was het onder hen gebruikelijk om een groepsportret te laten maken bij de fotograaf. Daarvoor gingen ze dan naar Israel Kiek. De studenten noemden deze portretjes al gauw 'kiekjes'. De kwaliteit ervan was vaak niet geweldig zodat men amateurfoto's gaandeweg zo is gaan noemen. Vier van de zonen van Israel zijn eveneens het fotografenvak ingegaan en werden door hun vader opgeleid. Op 14 mei 1899 is Israel Kiek in Leiden overleden.
***
***
woensdag 20 april 2011
dinsdag 19 april 2011
lord byron, joan baez & meer onder voorbehoud
19 april 1824 - overlijdensdatum Lord Byron
In juli 1823 was Lord Byron naar Griekenland vertrokken om aldaar deel te nemen aan de vrijheidsoorlog tegen de Turken.
De overwinning maakte hij echter niet meer mee. Na enkele maanden overleed hij ten gevolge van een moeraskoortsaanval, in het stadje Mesolongi.
Zijn lichaam werd overgebracht naar Engeland, waar het begraven werd in de dorpskerk van Newstead en niet, zoals gepaster zou zijn geweest, in de Poets' Corner van Westminster Abbey. Dat werd vanwege Byrons vroegere levensstijl door de Engelse burgerij niet toegestaan.
http://englishhistory.net/byron.html
***
***
In juli 1823 was Lord Byron naar Griekenland vertrokken om aldaar deel te nemen aan de vrijheidsoorlog tegen de Turken.
De overwinning maakte hij echter niet meer mee. Na enkele maanden overleed hij ten gevolge van een moeraskoortsaanval, in het stadje Mesolongi.
Zijn lichaam werd overgebracht naar Engeland, waar het begraven werd in de dorpskerk van Newstead en niet, zoals gepaster zou zijn geweest, in de Poets' Corner van Westminster Abbey. Dat werd vanwege Byrons vroegere levensstijl door de Engelse burgerij niet toegestaan.
http://englishhistory.net/byron.html
***
***
maandag 18 april 2011
dylan thomas, rutger hauer & een gebrek aan ham
***
one blogpost a day
dat leek me zowaar een mooi streven - geen opgehakte porties meer - maar gewoon één blogpost - bestaande uit notities / tekeningen / citaten / boekentips / filmpjes etc, etc. - tegen het einde van de avond de wereld ingestuurd.
een klein inkijkje in de wereld van ondergetekende - voor wat het waard is.
***
onregelmatige & prijsloze citatenquiz (1)
wie schreef de volgende dichtregel:
"Ik heb haar nog nooit op ham betrapt."
***
After the bus had gone - a short dylan thomas documentary
***
***
keek vandaag naar de recent uitgebrachte (grindhouse) film met rutger hauer - Hobo with a shotgun - is het geen b dan toch zeker een c film - maar het blijft een genot om naar deze man te kijken - over the top of niet - zijn monoloog tegenover een goed gevulde kraamkamer was voor mij in ieder geval de moeite van het kijken waard
***
one blogpost a day
dat leek me zowaar een mooi streven - geen opgehakte porties meer - maar gewoon één blogpost - bestaande uit notities / tekeningen / citaten / boekentips / filmpjes etc, etc. - tegen het einde van de avond de wereld ingestuurd.
een klein inkijkje in de wereld van ondergetekende - voor wat het waard is.
***
onregelmatige & prijsloze citatenquiz (1)
wie schreef de volgende dichtregel:
"Ik heb haar nog nooit op ham betrapt."
***
After the bus had gone - a short dylan thomas documentary
***
***
keek vandaag naar de recent uitgebrachte (grindhouse) film met rutger hauer - Hobo with a shotgun - is het geen b dan toch zeker een c film - maar het blijft een genot om naar deze man te kijken - over the top of niet - zijn monoloog tegenover een goed gevulde kraamkamer was voor mij in ieder geval de moeite van het kijken waard
***
zondag 17 april 2011
vrijdag 15 april 2011
donderdag 14 april 2011
dagnotities
down to earth
er is werkelijk
niets poetisch
aan vliegtuigen
zei ze
daarentegen
zat er altijd wel
verdomd veel
muziek in
---
& dan nu
een gedicht
voor buddy holly
je had beter
de pont genomen
---
er is werkelijk
niets poetisch
aan vliegtuigen
zei ze
daarentegen
zat er altijd wel
verdomd veel
muziek in
---
& dan nu
een gedicht
voor buddy holly
je had beter
de pont genomen
---
woensdag 13 april 2011
dagnotities
geblinddoekt
rolt jouw hooofd
veel beter
zoals een saxofoon
de aftocht blaast
de modder
onder onze voeten
valt te kneden
maar je spreekt me
telkens tegen
& scrabbelt
in alle ernst
de tijdloze vondst
van kindsoldaat
---
rolt jouw hooofd
veel beter
zoals een saxofoon
de aftocht blaast
de modder
onder onze voeten
valt te kneden
maar je spreekt me
telkens tegen
& scrabbelt
in alle ernst
de tijdloze vondst
van kindsoldaat
---
dinsdag 12 april 2011
dagnotities
op de gang
stond een aquarium
een huisje op de bodem
dat aan sprookjes deed denken
dat je van buitenaf
de binnenkant van het glas
ik kende
alle vissen bij naam
& raakte maar niet uitgesproken
over de schoonheid
van de rugslag
stond een aquarium
een huisje op de bodem
dat aan sprookjes deed denken
dat je van buitenaf
de binnenkant van het glas
ik kende
alle vissen bij naam
& raakte maar niet uitgesproken
over de schoonheid
van de rugslag
Kijktip - Campert en Keller in films
Het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid en Uitgeverij Bas Lubberhuizen presenteren de vierdelige dvd-box Campert en Keller in Films. De box gaat vergezeld van een exclusieve boekuitgave waarin de schrijver en documentairemaker verslag doen van de ontstaansgeschiedenis van de opgenomen films.
De dvd-box is de vijfde uitgave in de Dutch Documentary Collection van Beeld en Geluid, waarin hoogtepunten uit het oeuvre van Nederlandse documentairemakers op dvd worden uitgebracht.
In deze films reizen Remco Campert en Hans Keller de poëzie achterna. Het Alfabet van Remco Campert is een film als een gedicht, die tot stand kwam door plotselinge invallen van de twee makers. Naar Mozambique! neemt Camperts beroemde gedicht ‘Een neger uit Mozambique’ als uitgangspunt, waarin een optimistisch gevoel prevaleert, ondanks de grauwheid van de naoorlogse jaren. In De Sprong volgt Campert aan de hand van een fotoalbum de route van een Duitse officier tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hôtel Hilton is geïnspireerd door een gedicht van Raymond Queneau over een wandeling door Parijs. Het vierdelige Hotel Atonaal beschrijft tot slot in kleurrijke terugblikken een caleidoscopisch beeld van de Vijftigers, die zelf uitvoerig aan het woord komen. Toegevoegd bonusmateriaal bestaat uit korte films over het ontstaan van Sombermans Actie en een In Memoriam van Lucebert.
Remco Campert (1929) schrijft poëzie en proza. Zijn werk werd o.a. bekroond met de P.C. Hooft-prijs.
Hans Keller (1937) maakte televisiedocumentaires als Literaire Ontmoetingen, Het Gat van Nederland, Vastberaden, maar Soepel en met Mate en de Dode Dichters Almanak. Hij kreeg in 2005 de Laurens Janszoon Coster-prijs.
DVD 1
Hôtel Hilton – Hilton Hôtel
De Sprong
Naar Mozambique!
DVD 2
Het Alfabet van Remco Campert
Boekenweek 1985
DVD 3
Hotel Atonaal - Klein Geluk is Geen Geluk
Hotel Atonaal - Sint Helena Komt Later
DVD 4
Hotel Atonaal - Alles Schiet Lekker Op
Hotel Atonaal - Annex
In Memoriam Lucebert
(Bron : Beeld & Geluid)
maandag 11 april 2011
dagnotities
---
&
ik was er als kind reeds heilig van overtuigd nooit oud te zullen worden & vond mijn bondgenoten in 't hooft & chatterton passeerde keats passeerde van ostaijen & zag door de ogen van rimbaud dat het wel iets had dat eindeloze & wandelde moedeloos voorwaarts richting haven
er werd een zonsondergang verwacht
---
&
ik was er als kind reeds heilig van overtuigd nooit oud te zullen worden & vond mijn bondgenoten in 't hooft & chatterton passeerde keats passeerde van ostaijen & zag door de ogen van rimbaud dat het wel iets had dat eindeloze & wandelde moedeloos voorwaarts richting haven
er werd een zonsondergang verwacht
---
Deckwitz gebundeld
Gisteren kon ik al niet aanwezig zijn op de presentatie en vandaag bleek mijn plaatselijke boekenboer de bundel ook nog eens niet op voorraad te hebben. Voorlopig moeten we het dus nog even doen met de woorden van de uitgever :
De steen vreest mij volgt een familie die zich langzamerhand terug trekt uit het bestaan. Met humor en precisie legt Deckwitz verbanden bloot waar we zelf niet voor kiezen maar die ontstaan door zwijgend naast elkaar te ontbijten en te leven aan de rand van een bos vol wilde eiken. Taal en beeld kantelen en trekken het tapijt van geschiedenis, maatschappij en voorouders onder de voeten vandaan.
zondag 10 april 2011
zaterdag 9 april 2011
steen voor steen
steen voor steen
onder deze strook
zocht opa naar kolen
vader naar asfalt
& ik
hoor er enkel nog
de vogels boven
die nooit stil zullen vallen
zolang er zoiets
als heimwee is
vrijdag 8 april 2011
dagnotities
---
ik zie al geregeld beren op de weg - maar jij
sleept er ook nog eens wolven bij & apen
alsof het allemaal niet erg genoeg is
beren - met ringen door de neus - een vacht
waar je nooit op in slaap zult vallen
& zigeunermuziek
meer dan violen alleen
---
ik zie al geregeld beren op de weg - maar jij
sleept er ook nog eens wolven bij & apen
alsof het allemaal niet erg genoeg is
beren - met ringen door de neus - een vacht
waar je nooit op in slaap zult vallen
& zigeunermuziek
meer dan violen alleen
---
donderdag 7 april 2011
woensdag 6 april 2011
Nieuwe aanwinsten Bibliotheca Jürgiana
Adriaan Morrien - Alissa en Adrienne - eerste druk 1957 Bezige Bij Amsterdam met opdracht aan Ed Hoornik
Hanna de Roodt (1916-1937)
Ontving vannmorgen over de post, de hierboven afgebeelde bundel "Meibloesem" van Hanna de Roodt - verzorgt door A.R. de Roodt & in 1940 uitgegeven door S.H. de Roos in een oplage van 225 exemplaren.
Van Hanna de Roodt is weinig bekend. De informatie die ik bezit heb ik ontleend aan Boudewijn Büch, die enkele artikelen aan haar wijdde in "Literaire Omreizen" Uitgeverij Guus Bauer, 1983.
Ze werd geboren op 21 november 1916 te Rotterdam, in een gezin dat bestond uit vader, moeder & vier kinderen (drie meisjes & een jongen) - Ze ging op kostschool te Reuven, en na de scheiding van haar ouders te Schiedam.
In 1934 gaat ze aan het werk als verpleegster in de Psychiatrische inrichting Sancta Maria te Noordwijkerhout, alwaar ze ook begint met het schrijven van gedichten. In 1937 vatte ze een kou, die overging in pleuritus, alwaar ze later dat jaar aan zou overlijden.
Hanna de Roodt werd begraven op de Rooms Katholieke begraafplaats te Schiedam.
In de bundel zelf zijn geen biografische gegevens te vinden. Deze kreeg Büch van een oplettende lezeres. Volgens Büch zat er in zijn exemplaar wel een losse foto van een dode Hanna in een badkamer c.q. ziekenhuis - maar in de mijne geen enkel spoor.
Het voornemen is in ieder geval geboren om meer te weten te komen over deze jonggestorven dichteres en haar familie en deze te verwerken tot een artikel in een zeker jaarboek. Opgeleukt met enkele gedichten die ik om enige exclussieviteit te bewaren alhier niet zal weergeven.
dinsdag 5 april 2011
zondag 3 april 2011
zaterdag 2 april 2011
Uit het knipselarchief - Chatterton
Kwam zojuist in mijn archiefje Thomas Chatterton een artikel tegen met de titel "vervalsingen en mystificaties in de literatuur" - Volkskrant vrijdag 24 mei 2002. Het artikel begint bij de mystificatie Marek van der Jagt en haalt met Nick Grooms boek "The forger's shadow- How forgery changed the course of literature" enkele voorbeelden aan uit de wereldliteratuur, waaronder Chatterton. Interessante materie en heerlijk om je in te verdiepen, maar dat alles wordt mijns inziens wel behoorlijk ontkracht op het moment dat mystificaties en vervalsingen door de auteur of redacteur worden verward met onjuistheden. Ik bedoel : prachtge foto hoor, maar om dan in het onderschrift te melden dat Thomas Chatterton in 1752 op dertig jarige leeftijd overleed, terwijl hij in werkelijkheid pas in 1752 geboren werd en op 17 jarige leeftijd zou komen te overlijden, is mogelijk wel een beetje teveel van het goede. Als het checken van enkele biografische gegevens al te veel moeite is, hoe geloofwaardig is de rest van het artikel dan wel niet. Of met andere woorden waarom houd ik eigenlijk nog een knipselarchief bij, waarom lees ik in vredesnaam nog boeken. Beter stond er gewoon een tijdmachine op het balkon - het met je eigen ogen te zien om er vervolgens niets van te geloven.
Over mystificaties gesproken - vond zojuist de volgende blog van Jan Pollet : http://jjpollet.wordpress.com/2011/04/02/nat-tate-nat-tate-who/
vrijdag 1 april 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)