d(b)n 30 X 2018

Zojuist thuisgekomen van een dagje Utrecht, alwaar ik onder andere de bundelpresentatie van onderstaande aanrader bijwoonde

Me prima vermaakt met voordrachten van Daniël Vis, Radna Fabias, Roelof ten Napel & natuurlijk Jonathan Griffioen. Dus waar komt dan telkens weer die verdomde drempel vandaan.

Eerder die dag te utrecht nog een antiquariaat en kringloop bezocht met onder andere het volgende resultaat: 

Het debuut van de Friese bard. Een heerlijk in eigen beheer uitgegeven boekje, althans zo oogt het, en in groot contrast met de eposachtige omvang van zijn latere werk.

Drie boekjes die me stuk voor stuk even aan Menno deden denken.

Had waarschijnlijk nog het liefst Moord in Rotterdam gevonden, en dan ook nog eens voor een billijk prijsje. Maar waar blijft een mens indien er niets meer over blijft om naar op zoek te gaan.

Een mooi boek over het werk en leven van een jonggestorven Waalse dichter en kunstenaar die ik gedurende mijn reeds jaren lopende onderzoek nog niet eerder op het spoor was gekomen. Met andere woorden hier komt nooit een einde aan.

 

Werk van Harry Lammertink (Yrrah) is altijd welkom.

***

uit: enkele genealogische sprokkelingen

er was de dag
dat sinterklaas

de schoenen
van mijn vader droeg

***

d(b)n 29 X 2018

***

in berlijn

hield ik
geen dagboek meer bij

trok een streep
halverwege het laken

ik weet zeker
dat ik een teen bewoog

***

LIFE - an (illustrated) asemic short story

***

ik ben me er terdege van bewust
dat mijn dood al lang geleden

een aanloop heeft genomen

dat ik bij twijfel & angst
nog steeds in leven ben

het gebrek aan daadkracht
is ergens een godsgeschenk

schreef ik ooit & ook vandaag
daagt de zee me uit - ruisen de bomen

***

d(b)n 27/28 X 2018

 

& oma speelde viool

 ***

***

***

Ik ga naar mijn werk, maar verder lijkt er voor andere activiteiten nauwelijks nog energie voorradig te zijn. Zodanig dat ik bijna overal tegen op ga zien. Vooral wanneer ik er ook nog eens mijn woning voor dien te verlaten - de stad uit moet.

Wanneer ik al ergens aankom ben ik eigenlijk al weer bezig met de terugreis, of ik de trein wel haal, er geen vertragingen zullen zijn, ik eigenlijk voor middernacht weer thuis. Om slechts enkele obstakels te benoemen. Of hoe een dagje Utrecht al aan kan voelen als een wereldreis.(waarbij ik het feit dat ik me snel ongemakkelijk kan voelen in gezelschappen waarin ik niet dagelijks vertoef voor het gemak maar even buiten beschouwing laat)

Nu is dat op zich geen onbekend mechanisme maar het lijkt met de jaren erger te zijn geworden. Ik zou graag weer met enige regelmaat een lezing of een voorstelling bij willen wonen, collega dichters aan het werk willen zien, bundelpresentaties willen bezoeken etc. Maar het komt er nauwelijks nog van.

Oké ik bezoek jaarlijks het Festival Dichters in de Prinsentuin te Groningen, maar daar gaan dan doorgaans wel enkele weken c.q. maanden aan mentale voorbereiding aan vooraf.

Geregeld zijn mijn onregelmatige werktijden er debet aan, maar voor de rest ben ik het toch echt zelf die in de weg staat, het op het laatste moment af laat weten. Noem het onrust, noem het angst.

Voor aanstaande dinsdag staat er iets met een Mazda in mijn agenda - het zal mij benieuwen.

***

d(b)n 26 X 2018

ik blader door the asemic notebooks & kom tot de conclusie dat ook daar weinig beweging meer in zit - dat er ooit een moment aan zal breken dat ik enkel doormiddel van kantklossen de chaos in mijn hoofd nog enigszins

ik speel oude schaakpartijen na & hoef me geen enkel moment te bedwingen stiekem een andere zet - zoals emile nelligan veertig jaar lang in een frans canadees gesticht vanuit het geheugen zijn gedichten herschreef alsof het nieuwe waren  

d(b)n 25 X 2018

Leest met dank aan de kringloop de dagboeken van Keith Vaughan 1939-1977 in vertaling van Harry Oltheten - Uitgeverij Vorroux 2009

 
 
je kunt capsules innemen met whisky aan je bureau plaatsnemen in je dagboek & schrijven tot het stokt - maar het blijft een vreemde gewaarwording om de regels van iemand te lezen waarvan je weet dat ie over enkele seconden  

d(b)n 24 X 2018

 

dit is het dan dacht ik vanmorgen - onleesbaar de eeuwigheid in & één gedicht over een cavia

d(b)n 20 X 2018

d(b)n 19 X 2018

met dank aan de plaatselijke boekenmarkt & kringloop

***

uit de serie: wat men aantreft in boeken  (hel en hemel van Dachau)

d(b)n 16 X 2018

Bladerde vanmorgen door wat foto's van eigen hand en kwam bovenstaande afbeelding tegen. Met recht een momentopname, maar ergens motiveert het wel om weer regelmatiger foto's te gaan maken.

Lijkt me fantastisch om me op de zogenaamde straatfotografie te werpen, maar daar heb ik gewoon het lef, de vaardigheden niet voor- het zal dus wel bij gezonken bootjes,  achtergelaten stoelmatjes en fietsen blijven - ieder zijn ding.

 

alle foto's © Jürgen Smit

d(b)n 15 X 2018

 

Er zijn bij het lezen van Verhalen uit het gekkenhuis van J.M.A. Biesheuvel waarschijnlijk meer voor de hand liggende foto's te bedenken die in de doorsnee lezer op zullen komen, maar om de één of andere reden (die voor eeuwig in het midden mag zweven) kom ik steeds weer uit bij bovenstaande foto van Eugene Richards. En niet omdat er toevallig een hert in voorkomt, want dat zou te simpel zijn.

***

d(b)n 13/14 X 2018

bladerkijktenleestzicheenwegdoordewonderlijkebinnenwereldvanarnoudrigter
 

d(b)n 12 X 2018

from the asemic notebooks

***

met dank aan de kringloop:

d(b)n 11 X 2018

Ik zou hieronder een uitgebreid essay kunnen laten volgen over de zogenaamde coming of age novel. Een essay dat in ieder geval de constatering dient te bevatten, dat ik dit genre nooit eerder zo treffend verbeeld zag als in bovenstaande foto van Wang Ningde.

***

Aangezien ik domweg moeite heb om me langere tijd op één en hetzelfde ding, tekst, activiteit te concentreren, vanmorgen in de plaatselijke boekhandel weer wat gepast leesvoer aangeschaft.

 

 

***

Dan ben je vanaf 06.00 op & is dit alles waar je woorden voor vond.

***

d(b)n 10 X 2018

from the asemic notebooks

***

Keek van de week naar de documentaire gek van het leven over jacques brel & schreef:

het frans

dat ons in de schoolbanken
door de strot werd geduwd

had niets met brel
of rimbaud van doen

je kon er een plek
op de camping mee regelen

in de schaduw van een boom

***

Vandaag kwam ik in mijn mailgeschiedenis de volgende regel tegen:

"Zelf denk ik dat ik verloren ben voor de poëzie."

Vandaag herlas ik in één van mijn moleskines het volgende "gedicht":

je kunt het lijden van de jonge werther
op je boekenlijst zetten - een biografie

over de amstel - maar nergens een waterlijk

wat in je opkomt kun je niet begraven
je dekt het toe - met woorden - met tijd

Vandaag had Menno Wigman tweeënvijftig jaar geworden

*** 

d(b)n 9 X 2018

 

© David Goldblatt

***

je hebt geen idee meer
wie er bokste

maar dat je in pyjama
op de bank zat

dat het nacht was

de sneeuw
kan verzonnen zijn

***

d(b)n 7 X 2018

 

In verband met de aanhoudende onrust, vanmiddag maar eens een paar uurtjes aan de wandel geweest, want daar knap je namelijk zo enorm van op. Meteen even van de gelegenheid gebruik gemaakt wat foto's te schieten. Noem het een interpretatie.

***

Wanneer ik in de kringloop of op een rommelmarkt oude foto’s tegenkom, is het toch altijd weer lastig om me te bedwingen. Hoewel je er op het eerste gezicht niet zo veel mee kunt, aangezien er meestal geen namen of andere herleidbare informatie op de achterkant staat, gaat zo’n persoon op een gegeven moment toch leven, heb je hem of haar voor je het goed en wel in de gaten hebt reeds een naam gegeven. Zoals de hierboven afgebeelde Fransiscus Paardekoper. Zijn levensloop is echter weer geheel afhankelijk van mijn gemoedstoestand.

***

uit: enkele genealogische sprokkelingen

er waren geuren
die me aan mijn grootouders doen denken

 

alsof je de deurklink nog in handen

de geur reeds door het openstaande keukenraam

je vindt een potje buisman in de supermarkt

& durft het niet los te draaien

***

de meeste van mijn herinneringen zijn juist van hun kleuren ontdaan

***