Roger Rivière (Saint-Étienne, 23 februari 1936 - Saint-Galmier, 1 april 1976) was een Frans wielrenner.
Rivière was een uiterst talentvol renner, die eind jaren vijftig als de grootste concurrent van Jacques Anquetil werd gezien, maar door een val in 1960 verlamd raakte en zijn loopbaan moest beëindigen. Hij was op dat moment pas ruim drie jaar professional, was toen al drie keer op rij wereldkampioen achtervolging geworden en had twee keer het werelduurrecord verbroken.
De Ronde van Frankrijk van 1960 vertrok zonder Jacques Anquetil, waardoor Rivière (4e in 1959) als de grootste favoriet werd beschouwd. Na het doorkruisen van de Pyreneeën droeg Gastone Nencini de gele leiderstrui. Na de 13e etappe, met aankomst in Millau, leidde hij met 1'38" op Rivière, maar deze was de betere tijdrijder en daarmee de grootste kanshebber op de eindzege. De volgende dag reden de renners door het Centraal Massief om te eindigen in Avignon.
Nencini begon als eerste aan de afdaling van de Col de Perjuret. Rivière was de betere daler en wilde het gat met Nencini verkleinen. Hij nam te veel risico, botste tegen een blok langs de weg en viel tien meter diep in een ravijn. Een tapijt van takken redde zijn leven, maar hij kon alleen zijn hoofd nog bewegen. Hij werd per helikopter geëvacueerd naar het ziekenhuis in Montpellier, waar men een dubbele breuk aan de wervelkolom en een onherroepelijke verlamming voor 80% vaststelde. Het betekende een abrupt einde aan de carrière van één van Frankrijks meest veelbelovende profs.
Rivière was een uiterst talentvol renner, die eind jaren vijftig als de grootste concurrent van Jacques Anquetil werd gezien, maar door een val in 1960 verlamd raakte en zijn loopbaan moest beëindigen. Hij was op dat moment pas ruim drie jaar professional, was toen al drie keer op rij wereldkampioen achtervolging geworden en had twee keer het werelduurrecord verbroken.
De Ronde van Frankrijk van 1960 vertrok zonder Jacques Anquetil, waardoor Rivière (4e in 1959) als de grootste favoriet werd beschouwd. Na het doorkruisen van de Pyreneeën droeg Gastone Nencini de gele leiderstrui. Na de 13e etappe, met aankomst in Millau, leidde hij met 1'38" op Rivière, maar deze was de betere tijdrijder en daarmee de grootste kanshebber op de eindzege. De volgende dag reden de renners door het Centraal Massief om te eindigen in Avignon.
Nencini begon als eerste aan de afdaling van de Col de Perjuret. Rivière was de betere daler en wilde het gat met Nencini verkleinen. Hij nam te veel risico, botste tegen een blok langs de weg en viel tien meter diep in een ravijn. Een tapijt van takken redde zijn leven, maar hij kon alleen zijn hoofd nog bewegen. Hij werd per helikopter geëvacueerd naar het ziekenhuis in Montpellier, waar men een dubbele breuk aan de wervelkolom en een onherroepelijke verlamming voor 80% vaststelde. Het betekende een abrupt einde aan de carrière van één van Frankrijks meest veelbelovende profs.
_e.jpg)
Na zijn carrière verklaarde Rivière eerst dat er zich olie op zijn remmen had bevonden, later dat hij pijnstillers (palfium) had geslikt, waardoor zijn reactievermogen was verslechterd. Ook beweerde hij amfetamines en solucamphor geslikt te hebben tijdens zijn werelduurrecord van 1958.
Rivière opende een restaurant in Saint-Étienne: "De Vigorelli", genoemd naar de gelijknamige wielerbaan in Milaan waar hij twee maal het werelduurrecord had verbroken. Daarna baatte hij een garage uit en uiteindelijk een vakantiekamp in de Rhônevallei.
Op veertigjarige leeftijd overleed Roger Rivière aan strottenhoofdkanker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten