---
er razen allang geen posttreinen meer
door het landschap waar opa
altijd weer een stukje tekort
geel voor in de hooiberg
of het groen van een openstaande deur
je kon proberen het lot te keren
te hopen op een wonder
maar je wist hoe het af zou lopen
zelfs wanneer de binnenband
toch echt breed genoeg leek
---
zoals zo vaak in zomermaanden
moest ik ook vandaag weer
aan jan roelof kruithof denken
of specifieker
aan dat ene fragment :
op de rollerbank in koelcel
wat hij overigens
enkel voor de televisie deed
net
poëzie
---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten