vrijdag 28 februari 2014

een keuze uit de februarinotities (3)

uit hoeveel taal
een mens bestaat

geen anus

mompelde vader

& schudde nog één keer aan de boom


**

ik zie onze postbode
geen marathon lopen

& onder de brug
slaapt een oude soldaat


**

uw zoon leest te veel

& het joodse meisje
in zijn klas

is gewoon op vakantie


**

teleurstellingen

zijn nu eenmaal een onderdeel
van het ouder worden zei hij

neem de dag dat we er achter kwamen

dat roy orbinson
helemaal geen blew by you bleek te zingen

maar dat het over een rivier scheen te gaan

met traagstromend water
 
**
 
poëzie

je hakt de taal in duizend stukjes

gooit die vervolgens met één
vloeiende beweging in de lucht

maar dat de wind is gaan liggen

& jij
 
**
 
zien

hoe een grachtenpand
zich losmaakt uit de rij

stenen langzaam tot zand

de kameel daarentegen
is geheel voor jouw rekening
 
**
 
er was eens
een grafsteen

door vandalen
overeind geduwd
 
**
 
we staan op een camping

& hebben zojuist een greppel rond
onze tent gegraven – maar ik denk

dat dat niets met de regen te maken heeft
 
**
 



zondag 23 februari 2014

een keuze uit de februarinotities (2)



ottavio bottecchia

toen de kamer nog
vol wolken was

je over muren 
louter kon dromen

reden metselaars
de tour de france

of stierven gruisloos
tussen bomen


**

de kamer lag er roerloos bij

het overhemd waaraan een knoopje
miste - moeder had hem er zo aan gezet

met een blik die aan het kamp deed denken
de gordijnen dichtgeschoven - maar het raam

het raam bleef open

**

of ik een gedicht
over de koe wilde schrijven

& niet verder kwam

dan een gezonken praam
in vaders aquarium

waar je uren naar kon kijken

zonder ook maar één keer
de wisser van zijn plaats

**

aan het letterkundig museum

één rokerslong
op sterk water

moet voldoende zijn

**

moeder
verlaat de kamer
voor ik ontwaak

in de deuropening
gromt ze nog even

of ben ik dat al

**

& dat
het graan

's morgens

gewoon weer
terugveerde

**

crematorium

dat bij het verlaten
van de zaal

zijn kist er nog stond

dat

**

het doet er niet toe
of ödön von horváth

ooit een gedicht
heeft geschreven

bomen

hebben iets poëtisch

woensdag 12 februari 2014

het einde van de wereld



Vanavond een optreden op het einde van de wereld javakade 61 te Amsterdam vanaf 20.30.

Tegelijkertijd gaat er een kleine expositie van start met 12 van mijn tekenwerkjes.


zaterdag 8 februari 2014

een keuze uit de februarinotities (1)


 
er is een foto waarop william s burroughs
in zijn pak op het strand ligt

zijn vrouw is dan al enkele jaren dood
maar zo gaan die dingen in de zwitserse alpen

volgens moeder is dit geen gedicht
maar louter koketteren met nutteloze kennis

precies
zeg ik

precies

**

dat je 's nachts
de petroleumlamp had leeg gezopen
was nog tot daar aan toe

maar dat de zon niet opkwam

**

de bloedspetters op de gordijnen
bleken geborduurd - zoals alles

wel een zweem van echtheid bezat

**

een zolder
is niet veel meer

dan een kelder met uitzicht
sprak escher

in een dronken bui & vlak
voordat hij de trap oplazerde


**

een minimalistisch
schilderij

moet ook drogen

**

duizend dode ganzen
& een manklopend hert

het zou een mooie titel zijn
voor mijn natuurnotities

bij te houden
in een kasboek

met slappe kaft

**

of het ook eens
over iets kleins
mocht gaan

tussen je vingers
tegen het licht

desnoods
er midden in

kleiner
dan een kogel

**

je had het gezicht
van jezus gezien

in het pus
op een pleister

die je enkele seconden eerder
doch net iets te langzaam
van mijn knie getrokken had

het klonk
volledig logisch die nacht

als ons ongeboren kind

dat op mooie zomeravonden
sint-maartenliedjes kwam zingen

wie er open deed
deed open

woensdag 5 februari 2014

***



er is een foto waarop william s burroughs
in pak op het strand ligt

zijn vrouw is dan al enkele jaren dood
maar zo gaan die dingen in de zwitserse alpen

volgens moeder is dit geen gedicht
maar louter koketteren met nutteloze kennis

precies
zeg ik

precies

zondag 2 februari 2014

zaterdag 1 februari 2014

1 februari 1953


1953

het was een mooi jaar
voor water & nog steeds

telt moeder de dakpannen

ziet handen verdwijnen
over de rand

die maar geen horizon wil worden