maandag 28 mei 2012

asemic journal 28 V 2012

Frank Stanford



de dichter frank stanford
schoot zichzelf
drie keer in het hart

omdat zijn jeugd beschreven - het heden
geen aanleiding meer gaf

& over de toekomst
schreef je niet

ik vind dat nogal wat

drie keer in het hart

vrijdag 25 mei 2012

Info gezocht over Fideel Verbruggen (1921-1947)




FIDEEL VERBRUGGEN (1921 - 1947) - EXPERIMENTEN (bazel-waas 1940 - in een oplage van 150 exemplaren) met opdracht aan de jonge actrice Louisa Colpijn - 16 januari 1941

In verband met mijn onderzoek naar jonggestorven dichters schafte ik me vorig jaar bovenstaande bundel aan van de mij verder compleet onbekende dichter Fideel Verbruggen.

De enige informatie die ik over hem had kwam uit het Lectuur Repertorium 1954 en luidde:
Verbruggen, Fideel : Z. Ned. - (Bazel-Waas 4-8-1921 - Leopoldsburg 14-9-1947) Een zwak poëtisch debuut : Experimenten, Verzen.

1940

We streden voor 'n schoone waan
En droomden voor dit volk van nieuwe tijden
Nu hebben w' in de vuurlinie gestaan
En zullen onze droom tot daden wijden.

Waarom werden wij in dit vervloekte land geboren
Waar 't leven niets dan kleinheid gaf.
Dat levend stikte zijne uitverkoren'
Wijl bloemen van illusies bloeiden op hun graf.

Was 't dan 'n vage droom misschien
Die ons met den Ziener van Patmos deed klagen.
Wij hebben de Roode Hoer gezien
In 't stormen van voorbije dagen.

Wij staren stom nu naar het grootsche vergezicht
Een nieuwe dageraad, na dees benauwde droom.
Het leven wordt nu weer een trotsch gedicht.
En knielend danken w' om Bevrijding vroom.

**
Maar daar bleef het bij, tot ik kortgeleden benaderd werd door een Vlaamse dame die in het bezit bleek van een op 9-9-1945 in de gevangenis te Gent vervaardigde tekening waarop ene Fideel Verbruggen stond afgebeeld. Naar alle waarschijnlijkheid zat Verbruggen aldaar gevangen op verdenking van collaboratie. Hoewel ik niet voor de volle honderd procent zeker ben dat het hier om dezelfde Fideel gaat, zal ik de afbeelding toch even hieronder weergeven. Al was het enkel om bij herkenning bepaalde zaken uit te kunnen sluiten.


Een andere bron bracht me naar de film De Witte uit 1934, alwaar ook ene Fideel Verbruggen meespeelt. Kijkend naar de leeftijd van onze dichter op dat moment valt het zeker niet uit te sluiten dat het ook hier om dezelfde persoon gaat. Een oplettende facebookvriend wees me overigens nog op het volgende : Boeiend. De actrice aan wie de bundel is opgedragen, debuteerde in 1939 in een film van Jan Vanderheyden die ook "De Witte" regisseerde. En laat Vanderheyden nou ook een foute Antwerper zijn geweest in de oorlog.




Na de oorlog werden te Leopoldsburg enkele duizenden van collaboratie verdachte burgers tewerkgesteld om het aldaar gelegen militaire kamp dat door de geallieerden was platgegooid weer op te bouwen. Over de rol van Fideel Verbruggen in deze tast ik op het moment nog in het duister. Opdat alles van aannames toch nog enigszins aan elkaar blijft hangen.

Wie o wie weet meer.

asemic journal 25 V 2012

zondag 20 mei 2012

bibliotheca jürgiana - Immortality (1)


Jaren geleden vond ik in een antiquariaat te Haarlem de bovenstaande tweetalige (Russisch - Engels) bloemlezing Immortality - Verse by Soviet Poets who laid down their lives in the Great Patriotic War of 1941-1945. Dit maar liefst 736  pagina's tellende standaardwerk dat in 1978 te Moskou gepubliceerd werd herbergt een keuze uit het werk van 33 dichters, van wie men tevens een afbeelding en korte Bio heeft opgenomen.

In de nabije en verre toekomst zal ik af en toe één van die dichters nader belichten.

Vandaag : Boris Bogatkov



Boris Andreyevich Bogatkov werd in september 1922 geboren te Achinsk. Zijn beide ouders waren onderwijzer. Toen Boris 10 jaar oud was overleed zijn moeder, waarna hij door een tante werd opgevoed. Hij studeerde in Achinsk, Krassnoyarsk & Novosibirsk. Als kind koesterde hij al een passie voor poëzie & de tekenkunst. Hij las veelvuldig de werken van dichters als Poesjkin, Lermontov, Mayakowsky, Bagritsky & Aseyev. In 1938 won hij jeugdpoezieprijs voor zijn gedicht "gedachten aan de rode vlag". Hij werkte als arbeider aan de aanleg van de Moskouse metro en volgde 's avonds colleges aan het literaire instituut Gorky.

Bogatkov nam dienst aan het begin van de patriotische oorlog. Tijdens een Duits bombardement liep hij een shock op en werd wegens zijn gezondheid ontslagen. In 1942 keerde hij terug naar Novosibirsk alwaar hij verschillende oorlogsgedichten publiceerde in lokale kranten en tijdschriften. Maar de oorlog bleef trekken en hij wilde er willens en wetens weer actief aan deelnemen. Uiteindelijk kwam hij bij een Siberische Divisie van vrijwilligers. Aan het front bleef hij verzen schrijven en componeerde een lied voor de divisie.

Op 11 augustus 1943 sneuvelde hij gedurende de slag om Gnezdilovskaja (een heuvel)

AT LAST

A suitcase maybe a yard in length,
A mug, a spoon, a knife, a mess-tin - all
These things I bought and stored up in advance
So that I would be ready when they called.
How eagerly I waited! At last
I had the longed-for papers in my hands!
My childhood days flew by so fast
Spent in school and summer camps.
With hands as tender as a girl's our youth
Caressed us softly, took us in her arms,
But now our youth glints with the steel
Of its cold bayonets across the lines of war.
Our youth has ordered us into the fire
To fight for everything that we hold dear.
And I, too, hasten to be with my comrades,
Those who have attained their manhood here!

1941

vertaald door Ronald Vroon

asemic journal 20 V 2012