Het lijstje van mijn favoriete boeken is in de loop der jaren wel aan veranderingen onderhevig geweest. Maar er zijn altijd van die werkjes die gedoemd zijn in mijn top tien te blijven prijken tot het moment dat ik mijn laatste adem uit zal blazen. Naast de onverwoestbare Catcher in the Rye, geldt dat ook voor The Basketball Diaries van Jim Carroll. Gewoon lezen zou ik zeggen.
Het inspireerde mij in het verleden in ieder geval tot het onderstaande gedicht :
Charon kent vreemde badgasten
opgroeiend
regende je
in eigen woorden
restanten jeugd
op iele takken
om later schaduw
te kunnen oogsten
maar van 't zonlicht
dat je in kelders
vol zonnebloemvelden
ontwaarde had je ergens
toch meer verwacht
alsof de styx bedoeld
was om in te zwemmen
© Jürgen Smit - 2005
& als afsluiter : People who died - The Jim Carroll band
Geen opmerkingen:
Een reactie posten