eerste ronde op bead the poetry dordrecht 15.07.2009

dust to dust

ik stond
een stofdoek
uit te kloppen

toen er onder mijn balkon
een jongen voorbij reed
die haast onbewogen
de woorden sprak

dat doet mijn moeder altijd

& nog steeds
weet ik niet precies
door welke betekenis
van die woorden

ik uiteindelijk brak

---

dichter

je rommelt wat
in marges van nacht

& noemt 't dromen

tot woorden
het handschrift vormen
van vader die dood is

dat je het
eindelijk lezen kan
& wakker wordt

alsof clichés in pyjama
ineens wel draagbaar zijn

---

33 - 45

ik weet nog
dat de plaat
bleef hangen

jij de koffer pakte
de deur uit liep

dat je buiten
op straat
spontaan begon te zingen
wat je voor mij
nog nooit had gedaan

ik herinner me enkel
dat soort dingen
in een stem
die krast
& overslaat

*

want je leeft teveel
in het verleden zei hij

je rochelt zelfs sepia

dus laat die oorlog
het was de jouwe niet

maar wat weten dokters nou
van poezie - de angst
dat er misschien
wel helemaal niets

ze marcheren weer

*

(voorjaar 1941)

& in de schuur
waar opa
zich ooit verhing

staat nu
een Duitse soldaat

zichzelf
tot balk
te staren

ik verlaat
voor even
het verdwalen
& haal
een krukje
uit de keuken

benieuwd
als ik ben

naar al zijn verhalen

*

(leprakolonie)

op zolder
waar de kisten staan
& vader als het regent

zichzelf zoekt
in foto's
papieren vergeeld

tot de koolsoep klaar is
& moeder
door het prikkeldraad

alsof het inschuiven
van de trap
nooit een optie was

---

asbest

geen dood in plakjes hier
of woorden op een geordend palet
geen linten geen bloemen cremeer
mij maar gewoon met open oven

zodat wederkeren als stukjes mij
in jou & haar vanzelfsprekend is

& ja
dan waaien we nog even

---