parels
door het puin
struinde enkel
nog een zwijn
dat elk hoofd
voor truffel zag
nu zijn standbeeld
eindelijk
iets menselijks
over zich had
& heel leipzig
een kolfje
naar gods hand
---
&
de ezelspinguin
telt de stenen
niet meer
---
moeder
ik ben al
vast begonnen
met het schrijven
van dit gedicht
nu 't verdriet
voor even
doch voor altijd
anders is
---
een betonblok
op mijn graf
maakt elk woord
overbodig
----
Geen opmerkingen:
Een reactie posten