uit de oude doos

Tournotities

bretagne sans mer

zelfs de meeuwen
skreeuwen hier
in krakend dialect

de fiets Robic
je had haar beter
neergelegd

zwaar als het leven
een lederen hoofd

rustend
in het veld

---

uit de oude doos

Rustdag

Tournotities

---

langzaam
laat ik twee wielrenners van tin
in een aquarium zakken

één met raboshirt
eentje zonder

een derde mag toekijken
& zien dat het goed is

maar marmotten
kunnen niet zwemmen

tenminste
niet zo diep

---

als oude tijden dan toch moeten herleven
laat het dan regenen in de pyreneeën
sneeuwen desnoods

de engel zal ons dankbaar zijn

& ik
zijn vader

---

uit de oude doos

Tournotities

Chavanel no2

je voelde je rook
dat het in de lucht hing

een hangglider
boven station des rousses
sylvian moet hem gezien hebben
overzag de steile aanloop
de passages waar het kon

& op het moment
dat monsieur courage
het rood voor ogen
zijn aanval inzette

meldde ducrot nog even
dat het af zou vlakken
rond de top

(10 VII 2010 om 22.45)

uit de oude doos

opdat er eindelijk weer geklommen gaat worden

tournotities

voor de vorm

laat je een paar renners wegrijden geef je
een kwak in de laatste bocht maar ze weten
het allemaal - die kleine heeft het weer
op zijn heupen de naam van de sponsor
een heel eiland gooit flessen in het water

om ze volgende week gewoon weer op te rapen

(09-07-2010 om 23.45)

---

uit de oude doos

Tournotities

een glas champagne voor meneer salinger

ik zou het verhaal kunnen vertellen
over een vanger in zonnebloemvelden
& drie kinderen die voor eeuwig buiten schot

maar op de meeste eilanden gelooft men
niet meer in sprookjes naast mijn bed
het standaardwerk van van der bergh

waaraan ik vannacht in de kantlijn
nog een aantal regels toe zal voegen

over kleine mark & zijn vliegende helm

uit de oude doos

elke handeling werd nauwgezet gevolgd door de wedstrijdleiding - de reperatie diende geheel op eigen kracht en zonder hulp van anderen bewerkstelligd te worden - het vasthouden van de fiets in deze is dan ook eigenlijk al uitermate discutabel.

Tournotities

The Salbutamol kid

er werd nauwelijks een jubelend woord over geschreven

het eerste duel was doorgestoken kaart - geen tegenstand
& in de saloon werd whiskey reeds aangelengd met water

waarna de regen in zou vallen & menig outlaw op zijn plaat
zodat de sherrif weer orde op zaken & alles van voren af aan

maar een schone lei sprintte zoveel beter

(07-07-2010 om 23.45)

uit de oude doos

Tournotities

steen voor steen

onder deze strook
zocht opa naar kolen

vader naar asfalt
& ik

hoor er enkel nog
de vogels boven

die nooit stil zullen vallen

zolang er zoiets
als heimwee is

---

uit de oude doos

Tournotities

---

Tilf Bastogne Tilf 1990

veel druppels vielen er niet
toch reed ik de godganse dag
met een flapperend regenjack
van heuvel naar heuvel
mijn eigen heroiek tegemoet

langs ockers - merckx
te voet gedwongen lotgenoten
zette reeds een kruisje
op de wanne de redoute

waar het volgend jaar
toch werkelijk anders

& de vraag of er via roubaix
ook een weg naar de de hemel liep

---

uit de oude doos

Tournotities

---

Léon Scieur

waar ik ooit met een roman
van wolkers in mijn fouragezak
de pyreneeënreuzen bedwong

torste jij het woord tot vlees
voor het leven getekend
door hoofd & benen

& jouw te brede rug
er moedeloos tussenin

---

17.54

etappe 1 : Rotterdam - Brussel

tussen rotterdam & brussel was reeds
gewaarschuwd - voor waaiers voor wind

er vloog een boom over de weg - een hond
om herinneringen op te halen - aan joaquim
een spanjaard wiens naam
want de tour wacht op niemand

& toen de stofwolken eenmaal waren opgetrokken
was het salbutamol kid die aan het langste eind

zoals een ieder in zijn laatste adem

---

uit de oude doos

In de tijd dat men het op zich prima vond als je er na pech een nieuw wiel in zette. Maar het kon natuurlijk niet zo zijn, dat je het kapotte exemplaar zomaar achterliet. Nee je was er mee vertrokken, dus zorgde je ook maar dat je er mee aankwam.

& ach, er liggen nog slecht 325 kilometer voor ons - dus waar zeuren we eigenlijk over.

Of het hem is weet ik niet, maar de bovenstaande foto doet me in ieder geval aan de Belg Leon Scieur denken.

De op 19 maart 1888 in Florennes geboren Waal Léon Scieur was een echte reus en een dorpsgenoot van Firmin Lambot. De rijzige Scieur begon pas op latere leeftijd te koersen. Hij was al twintig toen hij leerde fietsen. In 1913 haalt hij zijn eerste licentie als prof af. Hij start meteen in de Tour de France,maar geeft op in de zevende etappe. Het jaar daarop rijdt hij de Tour wel uit: 14e op tien uur van de winnaar.

Na de oorlog ontbreekt Scieur niet op het appél en met een vierde plaats in de eindstand toont hij zijn waarde. Hij had in de tweede etappe naar Cherbourg acht keer af te rekenen met een lekke band en verliest daar twee en een half uur. In Parijs staat hij nog geen drie uur achter op winnaar Firmin Lambot.

In 1920 wint hij op 32-jarige leeftijd zijn eerste grote koers. Na een enorme zware wedstrijd in echt beestenweer wint hij dat jaar Luik-Bastenaken-Luik door met Lucien Buysse de rest de vernieling in te rijden.

Hij wint voor het eerst een etappe in de Tour, Grenoble - Gex, en eindigt weer als vierde in Parijs, ondanks dat hij een tijdstraf van één uur had gekregen voor het accepteren van hulp bij een herstelling en het beledigen van een controleur. Van de vijftien etappes was hij dertien keer bij de eerste tien.

De Waalse Reus heeft zijn zinnen gezet op de Tour de France van 1921. Zijn vorm was in orde, getuige zijn derde plaats in Parijs - Roubaix. Hij was een uitstekend klimmer en op het vlakke noemde men hem niet voor niets De Locomotief. En bovendien was hij erg regelmatig. Na de tweede etappe in Cherbourg trekt hij de gele trui aan. Zijn voornaamste belager is Hector Heusghem. De volgende rit is meer
dan 400 kilometer lang en voert naar Brest. Leon Scieur wint en vergroot zijn
voorsprong op Heusghem nog eens met negen minuten.
Maar in de Pyreneeën is het Heusghem die een groot nummer opvoert. Hij wint in Luchon de etappe en nadert tot op vier luttele minuutjes. Scieur weet voor de Alpen weer wat uit te lopen op zijn rivaal, maar het was wel een boeiend duel. Scieur komt in de problemen als hij lek rijdt op de col d'Allos. Hij herstelt snel en haalt
nieuwe krachten boven uit het feit dat hij in de gele trui rijdt. Hij haalt Heusghem en de anderen bij, laat ze ter plaatse en wint in Grenoble met zes minuten voorsprong. De rit naar Straatsburg wordt gekenmerkt door een lange vlucht van twee renners: Leon Scieur en Hector Heusghem. Het is een echt duel, ze geven elkaar geen
duimbreed toe. De rit wordt weliswaar nog wel gewonnen door Honoré Barthelemy, maar de strijd was boeiend geweest.
In de voorlaatste rit heeft Scieur pech met zijn achterwiel. Hij steekt een nieuw wiel en neemt het oude mee op zijn rug naar de finish. Dat moest van het reglement.
Alle fietsonderdelen waren voorzien van een loodje. De tanden van de pion priemen in zijn rug en het bloed kleurt zijn gele trui rood. De littekens zouden tot aan zijn dood zichtbaar blijven. Leon Scieur wint de Tour de France, met een voorsprong van achttien minuten op Hector Heusghem. Honoré Barthelemy was derde op meer dan twee uur.

bron : dewielersite

Frank Stanford (met dank aan Tom Waits)

las zojuist een lijstje met de favoriete boeken van Tom Waits - daarop prijkte onder andere de titel : "The light the dead sea - Selected poems of Frank Stanford " - En zo hebben we op deze nog zwoele zomeravond toch weer een jonggestorven dichter gevonden.


Freedom, Revolt, and Love

They caught them.
They were sitting at a table in the kitchen.
It was early.
They had on bathrobes.
They were drinking coffee and smiling.
She had one of his cigarillos in her fingers.
She had her legs tucked up under her in the chair.
They saw them through the window.
She thought of them stepping out of a bath
And him wrapping cloth around her.
He thought of her walking up in a small white building,
He thought of stones settling into the ground.
Then they were gone.
Then they came in through the back.
Her cat ran out.
The house was near the road.
She didn't like the cat going out.
They stayed at the table.
The others were out of breath.
The man and the woman reached across the table.
They were afraid, they smiled.
The other poured themselves the last of the coffee.
Burning their tongues.
The man and the woman looked at them.
They didn't say anything.
The man and the woman moved closer to each other,
The round table between them.
The stove was still on and burned the empty pot.
She started to get up.
One of them shot her.
She leaned over the table like a schoolgirl doing her lessons.
She thought about being beside him, being asleep.
They took her long gray socks
Put them over the barrel of a rifle
And shot him.
He went back in his chair, holding himself.
She told him hers didn't hurt much,
Like in the fall when everything you touch
Makes a spark.
He thought about her getting up in the dark
Wrapping a quilt around herself.
And standing in the doorway.
She asked the men if they shot them again
Not to hurt their faces.
One of them lit him one of his cigarettes.
He thought what it would be like
Being children together.
He was dead before he finished it.
She asked them could she take it out of his mouth.
So it wouldn't burn his lips.
She reached over and touched his hair.
She thought about him walking through the dark singing.
She died on the table like that,
Smoke coming out of his mouth.


All In My Good Time

He did not leave there
even for sermons
He ground his own meal
Watching the sun rise like a weed
in the ditch
and come down with the mange
One night a hub cap
jumped off a pickup and came on
coasting down that cleared path
running to his place
He thought it was running
away from the moon
He went out to his porch
as calm as you ever
silent as blue blazes
I bet a falling star wouldn't have made him
flinch There he was to see
if his wine was chilled
He breathed on his hard hands
and wandered out over his land
That is how I came to be
born


friday morning

He got drunk looking at a woman from his past
And this is what he wrote down on a paper sack
In the tavern one night while I watched him:
Your body is a plantation
I worked on for seven years, all of them solid,
Deep in summer it's uncleared timber, backwater
Ditch and slough, the years of the bad-assed
Sax, the years of bad cotton, nights and crops
I went shares on, evenings with gars,
Lord God Almighty didn't it rain,
So long, say love, say night honey, pull
A stump, court with your crowbar,
The bedrooms like trembling bridges,
Like women holding mirrors in the spring,
And here I am, the snow all around me,
A match in my mouth, like the high water,
Crazy, sad, and dangerous, a log
Chain on your floor, what love
There was, bee on the rose, buried in the year
Book in the attic, common and pretended sleep,
No one loses their shadow because no one
Is a boat on a river without wind,
And there are screws on the window sill
Never will be sunken to hold a pane,
You can listen to the rain, you can lie
Yourself back into bodies you never
Touched, cruelty, cruelty, cruelty,
That's what I told her.

© Frank Stanford

Tournotities

14.55

het rotterdamse (sport) hart

zadkine heeft er een beeld van gemaakt
de fiets ontbreekt
maar zo is er altijd wat

bommenwerpers
bep van klaveren
de goal van kindvall
& dat het eigenlijk hands was

nee rotterdam
heeft niets met de tour te maken
rotterdam is zijn eigen geschiedenis
rotterdam is vanmiddag zelfs
geen onderwerp van gesprek meer

als cancellara ons heeft laten zien
hoe je eigenlijk fietsen moet

19.30 - als voorspellen altijd zo gemakkelijk was - won contador de tour - prologen in de regen - ach dan gebeurt er tenminste nog iets

21.00 - was er in rotterdam dan geen hal te vinden - geen renner die te laat op het schavot - geen verkeerde afslag richting de haven - geen is inderdaad het juiste woord - behalve voor tony martin die gewoon mag zeggen dat het goed was - aangezien je het van de heilige geest toch niet winnen kan - zelfs niet als ie gewoon op de fiets komt

uit de oude doos

dagnotities

---

scoringskansen

ik had me
de hele wedstrijd
vrijgelopen

maar alles ging naar e.

zoals die huurauto
in nepal

voor de helft van de prijs

---

paint me a poet (30)

Herman Gorter

(deze reeks wordt even onderbroken in verband met de naderende Tour de France)

dagnotities

---

ik schroefde
langzaam
het deksel los

zoals cees mij
dat ooit
had voorgedaan

zijn stem
klonk vertrouwd

als de geur
die vrij kwam

& 't merk

ach

ik noem ze liever
niet allemaal

---