d(b)n 4 I 2016

**

& ademend deden wij er het zwijgen toe

over hoe ik gefusilleerd werd
bij vakantiekolonie zwartendijke

hoe kinderstemmen bunkers bouwen
hoe ik de longen van een ander droeg

**

ik zou noa noa - the tahitian journal van paul gauguin door een ander laten illustreren - een mens dient nu eenmaal niet te veel te worden afgeleid door vanzelfsprekendheden

door....

**

ben altijd weer op zoek naar onderwerpen om me voor even in vast te kunnen bijten - de rondvliedende hersendeeltjes in slaap te sussen - een wervelwind aan gedachten waar geen logica aan te ontdekken valt maar wel keer op keer de boomgaard plat
 
**

ken sinds vandaag alle kampen waar je ooit gezeten hebt - er hoeft dus geen gedicht meer geschreven te worden - een schreeuwend stilzwijgen volstaat

**

**

d(b)n 27 XII 2015

(HWC 4)

Wilde van de week even snel iets opzoeken over één van de vele verzetsgroepen uit het noorden des lands, in verband met een lopend onderzoekje naar Bastiaan Jan Ader (1909-1944) voor mijn kort-dag bibliotheek & zit nu tegen een immense papierberg aan te kijken, bestaande uit honderden bio’s, foto’s, krantenartikelen, geboorte- & overlijdensakten van jonggestorven verzetsstrijders. Alsof ik niets beters te doen heb. 

Vreselijk interessant natuurlijk maar je kunt je toch echt afvragen waar het uiteindelijk toe zal leiden. Het kan hier ook nooit eens met mate. Hou me maar vast aan de gedachte dat de poëzie vanzelf weer komt.  

**

Verdiepte me de afgelopen dagen onder andere in het lot van de gebroeders Conijn uit Purmerend, die tezamen met negen andere verzetsmensen bij een Duitse-inval werden opgepakt & uiteindelijk doormiddel van vuurpeloton aan de Amsteldijk (Rozenoord) om het leven werden gebracht.

 

Een inval die in 1947 in het boek Laarzen in Marktstad aan de hand van een illustratie van Jan Sanders herdacht werd.

 

**

In januari 1945 begon Maurits Escher noodgedwongen aan een kroniek, aangezien er grafisch gezien maar niets uit zijn vingers kwam & hij toch iets moest met alles wat er in die periode op hem afkwam.

Hieronder een fragment over de nacht van 18 op 19 januari 1945:

Maar uiteindelijk kunt u deze nacht ook gewoon bij u aan de muur  hangen.
 

 

**

wordt vervolgd

d(b)n 21 XII 2015 - Bastiaan Jan Ader

 Zette vandaag een nieuwe dichter bij in mijn kort dag archief.

 't Is niet aan mij dat ik die muren uit wil duwen,
Naar ruimte hijg en schreeuw om recht!
'k Weet mij verward in een onmeedogend kluwen
En ken het deel dat mij zal worden toegelegd.

't is niet om mij: 'k heb fel en taai gestreden,
Bij dag noch nacht begeerd naar rust;
'k Heb in het lijden der gedoemden meegeleden.
En vaar nu heen naar verre, lichte kust.

Maar 'k moet nog zoveel diepe dingen zeggen
Aan haar die altijd op mij wacht;
Ik moet een kindje in zijn bedje leggen
En kussen het een zacht goe-nacht!

Bovenstaand gedicht werd gedurende de tweede wereldoorlog in de gevangenis aan de Weteringschans te Amsterdam geschreven - door niemand minder dan dominee & verzetsheld Bastiaan Jan Ader (1909-1944) - inderdaad, de vader van ..

**

d(b)n 17 XII 2015

**

wandelend over een begraafplaats - ontkom ik niet aan de beelden
hoe het vroeger was - hoe ze speelden

hoe een wichelroede een dode boom aanraakt

**

met dank aan de kringloop

**

Er zijn soms van die foto’s die je maar niet los kunt laten.

Ikzelf heb dat nu al maanden met bovenstaand portret van Lion Polak; een Joodse gymnasiast, die tijdens de oorlog onderdook op een woonschuit te Breukelerveen & aldaar dagelijks een nieuwsbrief vervaardigde uit berichten van de BBC.

 

(overigens geen idee of hij ook gedichten schreef)

Op 15 april 1945 werd hij echter gearresteerd & naar Nieuw-Loosdrecht overgebracht, alwaar hij na de nodige martelpraktijken met zijn hoofd naar beneden van een keldertrap werd geworpen & zijn nek brak, om uiteindelijk in de Vecht te verdwijnen.

Slechts negentien jaar oud.

**

 

 

Ontving vandaag het langverwachte poëtica-nummer van Deus ex machina, waarin ik naast enkele woorden ook een paar tekeningen kwijt mocht. Waaronder:

**

d(b)n 16 XII 2015

Op de vraag of ik een voorbeeld zou kunnen noemen van poëzie op het witte doek, moet ik altijd meteen aan What’s eating Gilbert Grape denken, waarin de hoofdpersoon (Johnny Depp) het wonen in zijn stadje c.q. dorp vergelijkt met het dansen zonder muziek.

Er zijn natuurlijk nog wel meer voorbeelden te noemen, zoals de gekleurde vis in de etalage van een dierenwinkel uit de verder zwart-witte cultfilm Rumble Fish of desnoods “you come a long way Rambo, to see empty camp” uit First Blood II, maar uiteindelijk valt alles toch in het niets bij een zekere vorm van herkenbaarheid.

**

nieuwste aanwinsten poëziebibliotheek

 

**

wordt vervolgd

d(b)n 13 XII 2015

**

fragment uit: we noemden hem yifter omdat ie zo heette

in deze valleien groeide allang geen gras meer
was geen vee te bekennen - bestonden de heuvels
uit louter dood vlees

ik litteken lelijk is dan misschien geen poëtische regel
maar jezus

het was niemand opgevallen dat het sneeuwde

**

recente aanwinsten bibliotheca jürgiana

dagboekfragmenten en brieven uit de periode voorafgaande aan zijn debuut - benieuwd naar de biografie

altijd leuk - een kijkje in andermans boekenkast

& nee - aan dat boek van palmen begin ik niet

**

zijn dagboeken stromen over van de meisjesnamen
geschikt - maar de wind is voorgoed gaan liggen

er zijn vogels die op boten lijken

**

d(b)n 10 XII 2015

met dank aan de kringloop

**

d(b)n 8 XII 2015

Selecteerde vandaag een drietal tekeningen die begin 2016 te Groningen geveild zullen worden - waarover later meer

to the lighthouse

**

poëtica

een minimalistisch schilderij
moet ook drogen

**

je zult maar geweldig kunnen schilderen & vervolgens getroffen worden door een olieverfallergie - het overkwam de Russische kunstenaar max sauco - die zich vervolgens uit pure noodzaak maar op de fotografie stortte - met alle gevolgen van dien

© Max Sauco

**

**

d(b)n 7 XII 2015

**




zelfportret

drieënveertig
witregels

in onrustig marmer

**

met dank aan de kringloop

**