d(b)n 10 VI 2015 (bas jan ader - a work in progress)

**

de verdwijnkunstenaar – een leven in fragmenten (a work in progress)

bas jan ader  1942 – 1975 

die het vallen het grienen tot kunst verhief  - die op zoek naar het miraculeuze in een klein bootje de  oceaan op trok -  die kort gezegd zijn heil in de overgave zocht – werd  geboren

te winschoten -  in het jaar van mijn ouders – wanneer je goed keek kon je de dijken zien

een baby ligt met zijn hoofd op de borst van zijn vader & luistert naar diens rustgevende ademhaling - diens hartslag die altijd in hem aanwezig zou blijven

stilvallen is een momentopname zei ze

ik probeer me voor te stellen hoe het is om binnenkort – laten we zeggen over een minuut of tien voor een vuurpeloton te moeten verschijnen – ik denk dat ze de blinddoek het beste weg kunnen laten – van een blinddoek komen tranen

in 1975 was ik drie - misschien dat ik toen de zee al had gezien - maar ik betwijfel of de horizon me al meer zei  - dan het einde van de straat – waar vader met baard  - jezus werd ook drieëndertig -  the sea of galilea - de atlantische oceaan 

met een rondvaartboot door de amsterdamse grachten – maar toen moet ik al ouder zijn geweest

er worden daar nog dagelijks fietsen uit het water gehaald & niemand die zich afvraagt hoe ze er in terecht zijn gekomen – of daar nog foto’s van zijn – iemand iets op de achterzijde schreef

je rijd langs een gracht & je stuur wil af – of jij – maar iets weerhoudt – dat groter is –

voor nummer s 263 tot 267 staan mensen in de rij – terwijl er niemand thuis is - terwijl de verbinding steeds weer weg valt – als een man van een stoel – van een dak – uit een boom – van de fiets – in het water zwemmen vandaag de dag veel meer vissen dan voorheen

we  werpen onze hengels louter nog in het doorzichtige – in het voorzichtige 

op zoek naar het miraculeuze had hij gezegd – naar golven onder de vier meter  - wanneer het stormt

je zit in een restaurant & leest dat er zeewier op het menu staat

ik zou een zeilboot op het dak van mijn geboortehuis plaatsen & langzaam naar beneden laten glijden –ik zou  er een filmpje van maken - getiteld: hier huist een kunstenaar – de dood woont ergens anders

moeder vertelde vaak over de bermuda driehoek – al was bermuda  eigenlijk van ondergeschikt belang - het zat hem allemaal in die driehoek – dat ie ook buiten het dorp zou kunnen liggen – net over de brug & geen zeilboot te bekennen - enkel een vader op een fiets - het klonk zoveel beter dan sigaretten - dan vuurpeloton

opgeslokt door het groningse land – zoals het klonk – zoals het hoorde te klinken - opgeslokt

je kunt natuurlijk ook de nacht in wandelen – op zoek  naar polaroids – de witte randen om je gedachten de vrije loop – op zoek -  from coast to coast

hoeveel voedsel past er eigenlijk in zo’n bootje van nauwelijks vier meter -  meer dan jezelf - ik zou beginnen met een been - een mens heeft zijn armen nodig - om de val te breken

er staan studenten verkleed als matrozen rond een piano in een galerie zeemansliederen te zingen & morgen ga je – deel twee - van cape cod naar falmouth –  fall-mouth – een man die het weet steekt zijn vinger op

je word de haven uitgesleept de oceaan op & het doet er niet toe hoeveel mensen er op de kade hebben gestaan – hoeveel kade er in je hoofd bleef hangen

je was al eerder op reis geweest – maar daar waren ansichtkaarten van

ze hebben je nog gezien - zestig mijl uit de kust & wederom nabij de azoren – de oren – zijn belangrijk op zee – een opduikende orka – een overdonderende radiostilte – als een tsunami – we kennen de beelden – maar dan alleen

dobberend op zee - een leeg bootje – of dat wat overbleef

i’m too sad too tell you

ik stel me voor dat  hij onderweg walvissen heeft gezien– grotendeels uit het water – zich voorbereidend op de val – walvissen - waar mijn geboortedorp ooit van bestond  - van terugkerende schepen –  van één grote traankokerij

mocht ik ooit aanspoelen duwt u mij dan gerust terug  - dat is namelijk nooit de bedoeling geweest

omgeduwd door een walvis die voor even adem kwam halen – dat er nooit een storm aan te pas is gekomen  - het voor hetzelfde geld gelukt was de kust te bereiken

on ireland’s green shore - want kunst spoelt altijd aan

een moeder ontwaakt & weet dat ze zich nooit meer rustig om zal kunnen draaien

ze was wel vaker plots wakker geschoten – maar dat verdween – uiteindelijk of meteen

je ziet de beelden voor je – een moeder in ochtendjas – die midden in de nacht – naar haar bureau loopt & een pen pakt – het gedicht begint niet – het eindigt

twee harten klopten samen & één ging er naar zee

misschien is mislukte kunst wel de mooiste vorm – als een zelfportret in een veel te ruime jas

**